Μας δίνετε μια λέξη – γράφουμε ένα άρθρο! Ο αναγνώστης Μάρκος έδωσε τη λέξη “Μπάτμαν” και ο Aegletes Coelispex ανέλαβε να αναπτύξει…
Όσο κι αν κάποιοι μπορεί να απογοητευτούν ο Μπάτμαν δεν είναι από μόνος του μια αυθεντική έμπνευση του δημιουργού του. Η ύπαρξή του οφείλεται στην προηγούμενη ύπαρξη ενός άλλου υπερήρωα, βασικά του πρώτου υπερήρωα, υπερ-ανθρώπου, Σούπερμαν. Όχι μόνο δεν είναι αυθεντική έμπνευση, αλλά πολλά κομμάτια του είναι σχεδόν αντιγραφή… Μα πραγματικά, τι είχαν στο μυαλό του οι δημιουργοί του; Κλαρ Κεντ ο Σούπερμαν, Μπρους Γουέιν ο Μπάτμαν, αμφότεροι να κρύβουν την ταυτότητά τους, χρησιμοποιώντας ουσιαστικά τη στολή του υπερήρωα ως δεύτερη προσωπικότητα, ενώ κι οι δύο έρχονται να σώσουν τον κόσμο, για την ακρίβεια 2 πόλεις από το κακό. Είπαμε να γράψουμε όμως για τον Μπάτμαν και όχι να μπούμε στο αιώνιο δίλημμα “Μπάτμαν ή Σούπερμαν” κι έτσι όλη αυτή τη σύγκριση θα την αφήσουμε εδώ.
Ο Μπάτμαν λοιπόν είναι ένας υπερήρωας που όμως για κάποιο λόγο όλα είναι φυσιολογικά πάνω του. Δεν έχει ιδιαίτερες και μάλιστα ψεύτικες υπερδυνάμεις, πέρα από το γεγονός ότι ξέρει να χρησιμοποιεί πολύ καλά τα εργαλεία που έχει στα χέρια του. Τα εργαλεία αυτά δε, τα απέκτησε με έναν πολύ φυσιολογικά για τον κόσμο μας τρόπο, είχε αμέτρητα χρήματα! Φυσιολογικό; Εδώ ανοίγει μια μεγάλη κουβέντα… Η δυνατότητα να έχεις στο σημερινό κόσμο αμέτρητα χρήματα είναι λίγο μικρότερη από τη δυνατότητα να σου εμφυτεύσουν σύστημα πτήσης στο σώμα σου, αν και για να πούμε την αλήθεια αυτό το δεύτερο ήταν πιο δύσκολο όταν εμφανίζονταν αυτοί οι υπερήρωες, τη δεκαετία του 1930 και 1940. Όμως, όπως και να ‘χει μπορούμε να το πούμε: η υπερδύναμη του Μπάτμαν είναι τα λεφτά του, ναι μ’αυτά τα κάνει όλα και όχι γι’αυτά. Αν ο Μπάτμαν δεν είχε λεφτά θα μπορούσε να είναι ένας κάγκουρας των γυμναστηρίων κι ενίοτε personal trainer που διδάσκει τεχνικές αυτοκυριαρχίας.
Αυτά βεβαίως αφορούν την εξωτερική εμφάνιση και το …θέαμα που προσφέρει ο συγκεκριμένος υπερήρωας. Όμως τα κόμιξ ποτέ δε μένουν μόνο στην παραγωγή θεάματος, αλλά ως μορφή τέχνης θέτουν ηθικά ερωτήματα και πλάθουν ιστορίες που το ήθος του ίδιου του χαρακτήρα, σε αντιπαράθεση με των αντιπάλων του, όταν πρόκειται για περιπέτειες, αποτελούν ένα από τα βασικά στοιχεία για την εξέλιξη των ιστοριών.
Ο Μπάτμαν λοιπόν είναι το όνειρο κάθε μικροαστόπαιδου, που μέσα στην αθωότητά του σκέφτεται ώρες ώρες ότι θα ήθελε να είναι ήρωας και να σώσει τον κόσμο από τους κακούς. Όμως επειδή αυτό το μικροαστόπαιδο δε συμπαθεί ούτε τον εαυτό του, δε μπορεί σε καμία περίπτωση να βρει κι άλλους ανθρώπους για να κάνει κάτι τέτοιο συλλογικά. Έτσι έχει δύο λύσεις: α) Η πρώτη είναι να ταυτιστεί με έναν υπερήρωα που αναλαμβάνει να τα κάνει όλα μόνος του, όλοι γύρω του είναι είτε εχθροί είτε απίστευτα χαζοί κι αδύναμοι και έτσι γίνεται ο τιμωρός του κακού και ο σωτήρας του κόσμου. β) Η δεύτερη, στην περίπτωση που είναι πιο δειλό, είναι απλά να περιμένει και να φαντασιώνεται έναν τέτοιο σωτήρα που μπορεί να μην έχει σχέσεις με κανέναν (παρά μόνο με κατακαημένους αγνώστους και φυσικά …μια γκόμενα), αλλά σίγουρα θα γινόταν ο καλύτερός του φίλος, γιατί αυτός είναι ξεχωριστός.
Ωραία, καλό το κράξιμο στον Μπάτμαν, αλλά για να πω την αλήθεια, αν θέλει κανείς να αναπτύξει θέματα σαν κι αυτό θα πρέπει να πιάσει το τι στο καλό θέλει να πουλήσει η αμερικανική βιομηχανία θεάματος (και όχι κόμιξ) που σε σχέση με την αντίστοιχη ευρωπαϊκή (μαζί κι αυτή του κόμιξ) τρώει σκόνη όταν η συζήτηση φτάνει στην πρωτοτυπία των χαρακτήρων. Ο Μπάτμαν, παιδί της DC, μαζί με τα άλλα παιδιά της Marvel, τρώει τη σκόνη του Αστερίξ, του Ιζνογκούν, του Λούκι Λουκ, του Τεν Τεν και άλλων τόσων αντι-ηρώων, που και τον κόσμο σώζουν αλλά έχουν και χαρακτηριστικά που ακόμα κι οι μεγαλύτεροι λογοτέχνες θα θαύμαζαν τον τρόπο που οι δημιουργοί τους ανέπτυξαν.
Με λίγα λόγια, ντάξει, καλός ο Μπάτμαν, αλλά μην τρελαθούμε κιόλας, να φάμε κανα ποπ-κορν, να δούμε λίγο θέαμα, να μεγαλώσουμε με ιστορίες του, να ψιλογουστάρουμε και Gotham φάση καμιά φορά, αλλά αυτά που έχουμε να πούμε γι’αυτόν φτάνουν ως εκεί. Όσο αρνητική χροιά κι αν είχε λοιπόν το άρθρο, σκεφτείτε μόνο ότι αποφασίσαμε να γράψουμε για τον Μπάτμαν, τον ήρωα των κόμιξ και μετ’έπειτα ταινιών και όχι για τον Μπατμαν (βλ. Μπατατούδη) πρώην ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ΠΑΟΚ… εκεί τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα!
Be First to Comment