Μόνα Λίζα ή αλλιώς Τζοκόντα, σαν να λέμε ο πιο διάσημος πίνακας παγκοσμίως αλλά κι ο πιο αμφιλεγόμενος. Αλλά, ας τα πάρουμε από την αρχή.
Ήταν εκεί γύρω στο 1500 και κάτι στη Φλωρεντία, όταν ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι αποφασίζει να ζωγραφίσει το πορτρέτο της συζύγου του εύπορου εμπόρου Φραντζέσκο Ντελ Τζοκόντο, Τζοκόντα. Ο πίνακας ήταν παραγγελία για το καινούριο τους σπίτι και για να γιορτάσουν τη γέννηση του δεύτερου γιου τους, Αντρέα.
Η φήμη του πίνακα αυξήθηκε όταν η Μόνα Λίζα κλάπηκε στις 21 Αυγούστου του 1911 από το Μουσείο του Λούβρου, στο Παρίσι. Ο Γάλλος ποιητής Γκιγιώμ Απολλιναίρ, θεωρήθηκε ύποπτος, συνελήφθη και φυλακίστηκε. Ο Απολλιναίρ προσπάθησε να εμπλέξει στην υπόθεση τον φίλο του, Πάμπλο Πικάσο, ο οποίος επίσης ανακρίθηκε, αλλά αργότερα και οι δύο απαλλάχθηκαν των κατηγοριών. Εκείνη τη χρονική περίοδο επικράτησε η εντύπωση πως ο πίνακας είχε χαθεί οριστικά, ωστόσο δύο χρόνια αργότερα ανακαλύφθηκε ο πραγματικός δράστης. Η Μόνα Λίζα είχε κλαπεί από τον Βιντσέντσο Περούτζια, υπάλληλο του Λούβρου, ο οποίος μπήκε στο μουσείο κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας, κρύφτηκε σε μία ντουλάπα και βγήκε από το μουσείο αφού αυτό είχε κλείσει, κρύβοντας τον πίνακα κάτω από το παλτό του. Ο Περούτζια ήταν ένας Ιταλός πατριώτης που πίστευε πως ο πίνακας του Λεονάρντο έπρεπε να επιστραφεί στην Ιταλία και να εκτίθεται σε ιταλικό μουσείο. Ένα από τα κίνητρα του Περούτζια πιθανόν να ήταν και το γεγονός ότι ένας φίλος του πουλούσε αντίγραφα του πίνακα, η αξία των οποίων θα αυξανόταν ραγδαία μετά την κλοπή του αυθεντικού. Αφού κράτησε τον πίνακα στο διαμέρισμά του για δύο χρόνια, τελικά συνελήφθη όταν προσπάθησε να τον πουλήσει στους διοικητές της πινακοθήκης Ουφίτσι στη Φλωρεντία. Ο πίνακας εκτέθηκε σε διάφορα μέρη σε όλη την Ιταλία και επεστράφη στο Μουσείο του Λούβρου το 1913. Ο Περούτζια επικροτήθηκε στην Ιταλία για τον πατριωτισμό του και εξέτισε ποινή φυλάκισης έξι μηνών για το έγκλημα που διέπραξε.
Η ταυτότητα της εικονιζόμενης γυναίκας αναγνωρίστηκε στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης το 2005 από έναν ειδικό που ανακάλυψε ένα σημείωμα του 1503 το οποίο είχε γράψει ο Αγκοστίνο Βεσπούτσι.
Προφανώς τόσο ο καλλιτέχνης όσο και το «μοντέλο» δεν μπορούσαν να φανταστούν την επιτυχία που έμελλε να γνωρίσει ο πίνακας αυτός στο πέρασμα των αιώνων.
Η γοητεία που ασκεί παγκοσμίως ο διάσημος πίνακας του Λεονάρντο ντα Βίντσι οφείλεται «σε μεγάλο βαθμό στην ανεξιχνίαστη έκφραση του προσώπου της Τζοκόντας», υποστηρίζουν οι ερευνητές.
Το μειδίαμα της αποτελεί αίνιγμα όχι μόνο για καλλιτέχνες και επιστήμονες αλλά και απλούς φιλότεχνους.
Σήμερα, ωστόσο, η Μόνα Λίζα αποτελεί σύγχρονη πηγή έμπνευσης για μικρούς και μεγάλους. Με πολλή φαντασία,χιούμορ και τη βοήθεια της τεχνολογίας η διάσημη Τζοκόντα παίρνει διάφορες μορφές και μας εκπλήσσει!




















Τέλος, η “μουσική” Μόνα Λίζα δια χειρός Μάνου Χατζηδάκι…
Be First to Comment