Η μοναδική μέρα του φετινού Μουντιάλ με 4 αγώνες στο πρόγραμμα, σε διαφορετικές ώρες, ήταν γεγονός. Όποιος ήθελε να απολαύσει, εν ολίγοις, δεν είχε χρόνο να πάρει ανάσα, παρά μόνο κάτι λιγότερο από μια ώρα ανάμεσα στους αγώνες που έπρεπε να καλύψει όλες τις υπόλοιπες ανθρώπινες ανάγκες. Αυτό το πρώτο Σάββατο του Μουντιάλ είναι πάντα η πιο όμορφη μέρα, που από το μεσημέρι μέχρι τα μεσάνυχτα η οθόνη της τηλεόρασης είναι πράσινη.
Το πρόγραμμα είχε δύο από τα λεγόμενα φαβορί και δύο πολύ σημαντικούς αγώνες για να οριστούν οι ελπίδες για πρόκριση των υπολοίπων, στον φαινομενικά πιο εύκολο (3ο) και πιο δύσκολο (4ο) όμιλο της φετινής διοργάνωσης. Τα φαβορί ψιλοαπογοήτευσαν, οι εξωτικές ομάδες προκάλεσαν αισθήματα συμπάθειας και οι παραδοσιακές μικρομεσαίες ευρωπαϊκές δυνάμεις έκαναν τη δουλειά τους, παίρνοντας προβάδισμα στην κούρσα για το δεύτερο γύρο.
Παίξτε λίγο μπάλα ρε…
Βαρύ το πρόγραμμα της μέρας και ξυπνήσαμε αργά, για να είναι λιγότερη η ώρα της αναμονής. Έμπαιναν στο χορτάρι για πρώτη μέρα οι Γάλλοι, με αντίπαλο την Αυστραλία. Αυτό για όσους γνωρίζουν είναι τυπικό ντέρμπι στο παγκόσμιο ράγκμπι, έτυχε μια φορά να συμβεί και στο ποδόσφαιρο. Το χαρακτήρα αυτό της αναμέτρησης (του ράγκμπι) δε φαίνεται να ξέχασαν οι απόκληροι της Αυστραλίας (μόνο αυτοί παίζουν ποδόσφαιρο εκεί) που μπήκαν με όλη τη δύναμη του κόσμου να παίξουν την άμυνα τη σωστή και να πετύχουν τα tries… έστω, τα γκολ, όπως τα λένε τέλος πάντων τα tries στο ποδόσφαιρο.
Έδιναν πόνο οι Αυστραλοί αλλά κι οι Bleus… έστω, οι Τρικολόρ, ήταν άξιοι της μοίρας τους, λες και είχαν πάρει διατροφολόγο από πρακτορείο μοντέλων. Κάθε παίχτης τους θέλει 4-5 χρόνια εμπειρίας και 10 κιλά τουλάχιστον για να φτάσει σε ικανοποιητικό επίπεδο, ακόμα κι οι φανέλες επέπλεαν στα κοκαλιάρικα κορμιά τους.
Όσο για το ματς; Χθες λέγαμε για γλαρόσουπες, ε σήμερα είδαμε την πρώτη σούπα την κανονική, τη ζουμάτη, τη σκέτη, την κρύα, την ξαναζεσταμένη και ό,τι άλλο μπορεί να χαρακτηρίσει ό,τι πιο άνοστο και γευστικά αδιάφορο μπορείτε να φανταστείτε. Ο αγώνας χρησίμευε περισσότερο για ιστορικά στατιστικά. Για την ακρίβεια, έκανε τη Γαλλία επισήμως την ομάδα που επωφελείται απ’όλες τις καινοτομίες που εισάγονται σε κάθε Μουντιάλ. Το 1998, στο πρώτο Μουντιάλ με “χρυσό γκολ” πέτυχε ένα τέτοιο με τον Laurent Blanc για να προκριθεί επί της Παραγουάης. Το 2014, έβαλε το πρώτο γκολ που μέτρησε με goal line technology επί της Ονδούρας (ή καλύτερα των Ονδουρών, αν και δεν το λέμε έτσι στα ελληνικά). Ε και σήμερα, το 2018, πήρε το πρώτο πέναλτι από απόφαση VAR, ενώ έβαλε κι ακόμα ένα γκολ με goal line technology, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε.
Θα προτιμήσουμε να πιστεύουμε ότι η πρώτη αγωνιστική στο Μουντιάλ είναι απλά αναγνωριστική. Αλλιώς η πιο ακριβή ομάδα, με το μεγαλύτερο ταλέντο και άλλα τόσα που (βάσιμα) έχουν γραφτεί, ήταν μεγάλη απογοήτευση. Είναι πάντως σε εύκολο όμιλο και δεν αγχώνεται να πατήσει γκάζι από νωρίς.
Ποδόσφαιρο εναντίον διαδήλωσης με τρακτέρ
Ήρθε μετά η ώρα η μεγάλη, αυτή που περιμέναμε από εκείνο το μοιραίο βράδυ της 14η Ιούλη του 2014, που τα πυροτεχνήματα φώτιζαν τον Πύργο του Άιφελ τη μέρα της Βαστίλης αλλά η αρμάδα της Αργεντινής δε μπόρεσε να κερδίσει ένα πέναλτι, τον Neuer και τη Γερμανία ώστε να πάρει ξανά το αγαλματάκι στο Buenos Aires. Επέστρεψε σήμερα, απέναντι στην πιο παράξενη ομάδα του κόσμου κυριολεκτικά.
Η Ισλανδία είναι μια ομάδα που έχει κλέψει το σύνθημα του ΠΑΟΚ και το έχει εμφανίσει σα δικό της, υποκρίνεται ότι είναι ερασιτεχνική ενώ στην πραγματικότητα όλοι οι παίχτες της είναι επαγγελματίες, προσπαθεί να φανεί ως χώρα συμπαθητική στον υπόλοιπο κόσμο για τη χρεοκοπία της κλπ. αλλά το 10% του πληθυσμού της κάνει ένα μήνα ταξίδια σε EURO και Μουντιάλ, περηφανεύεται για το μικρό πληθυσμό της, που σημαίνει απλά ότι εκεί η ζωή είναι αβίωτη και στην τελική είναι ζήτημα αν θα έπρεπε να θεωρείται ευρωπαϊκή χώρα αφού η μισή πατάει στην αμερικανική λιθοσφαιρική πλάκα. Αυτά όσο αφορά το “μύθο” που κάνει αρκετούς, με ιδιαίτερο ρεύμα στην Ελλάδα, να τη συμπαθούν.
Προφανώς όλοι αυτοί οι συμπαθούντες εντυπωσιάστηκαν και συγκινήθηκαν ιδιαιτέρως από το εξωτικό σύστημα 8-1-1 που έπαιξε στο πρώτο της ματς στην πρώτη της συμμετοχή στη μεγάλη διοργάνωση, κάνοντας την Ελλάδα του 2004 να μοιάζει jogo bonito samba de janeiro futbol mundial bamboleo. Ωραία ομάδα λοιπόν η Ισλανδία, στρωμένη, με σύστημα και οργάνωση και αυτοματισμούς, αλλά για άλλο άθλημα, κάτι μεταξύ διελκυστίνδας και calcio storico.
Η Αργεντινή δεν εντυπωσίασε, κράτησε πάνω από 70 λεπτά τη μπάλα προσπαθώντας να βρει εκείνα τα τετραγωνικά εκατοστά μέσα στην πολυκοσμία της αντίπαλης περιοχής που θα μπορούσε να περάσει τη μπάλα και να βάλει το γκολ. Το έκανε μια φορά με τον Aguero, αλλά μετά ο γίγαντας του μπιλιάρδου Caballero, που για κάποιο λόγο παίζει τερματοφύλακας στον ελεύθερο χρόνο του, φρόντισε να δημιουργήσει τις απαραίτητες φάσεις για τους Ισλανδούς, ώστε αυτοί να βάλουν ένα γκολ και να ξαναγυρίσουν στην περιοχή τους, να στήσουν το συρματόπλεγμα, το φρούριο, το κάστρο, το τείχος από το Game of Thrones.
Εν ολίγοις εξοργιστικό το ματς, είναι που είναι φλύαρη η Αργεντινή του Sampaoli, έπεσε πάνω και σε μια “ομάδα” που δεν έπαιζε ποδόσφαιρο, έχασε και το πέναλτι με τον Messi που κάνει ό,τι μπορεί για να μην κερδίσει Μουντιάλ, έκανε και κάτι απίστευτα στο τελευταίο δεκάλεπτο, με τον Mascherano να δείχνει ότι το έχει παίξει Χ τελικό και under, μας άφησε όλους με την οργή και την πίκρα. Αν δε βάλει μυαλό η Albiceleste θα μείνει εκτός από τους ομίλους, δεν είναι ο όμιλος της Γαλλίας εκεί.
Με άρωμα Σμάιχελ για την πρόκριση
Εκεί κάπου άρχισαν όλοι οι ειδήμονες να ξαναγκρινιάζουν για το πόσο χάλια μουντιάλ βλέπουμε, που τα είπαμε και χθες, καλύτερα όλοι αυτοί να δούνε κάτι άλλο, να δούνε μπάσκετ, χάντμπολ, κάτι που να έχει γκολ και να μην έχει κουλτούρα κοινωνική δηλαδή, με τη δεύτερη ευρωλατινοαμερικανική μάχη να ξεκινάει. Η γκρίνια στο πρώτο ημίχρονο πήγαινε κι ερχόταν, αλλά η Δανία ευτυχώς άφησε πριν από αιώνες την Ισλανδία να ανεξαρτητοποιηθεί και δεν παίζει το ίδιο ποδόσφαιρο.
Πανέμορφος αγώνας μεταξύ του Περού και της Δανίας, με τον Σμάιχελ να κάνει τεστ DNA κάτω από τα γκολπόστ και τη συμμορία των Περουβιανών εκτελεστών να βαράει συνεχώς τα ντουβάρια, ενίοτε και τα περιστέρια, όπως συνέβη στο πέναλτι του Cueva, που επέστρεψε τη μπάλα στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, απ’όπου είχε έρθει για την τελετή έναρξης.
Οι Δανοί έκαναν τη δουλειά και πάνε πλέον να επαναλάβουν με σχετική άνεση την πρόκριση στο δεύτερο γύρο, όπως έκαναν το 1998 και το 2002, που και πάλι ήταν στον όμιλο μαζί με τη Γαλλία και μάλιστα έπαιξαν απέναντί της το τρίτο παιχνίδι, όπως και φέτος. Το έκαναν και το 1986 αλλά τότε δεν ήταν στον όμιλο των Γάλλων του Platini. Το Περού, μετά από αυτό το αποτέλεσμα, μάλλον έβαλε ταφόπλακα στα όνειρα για πρόκριση, εκτός αν κάνει κανένα πυροτέχνημα με τους τρικολόρ, που μετά την εικόνα των δύο ομάδων την πρώτη μέρα, μάλλον θα ευχαριστήσει πολλούς ανά τον πλανήτη.
Αν το λέει η μοίρα σου…
Στο βραδινό το παιχνίδι έπαιζε η δεύτερη ομάδα που η Ελλάδα συνάντησε το 1994 και το 2010 (μαζί με την Αργεντινή) αλλά αυτή τη φορά αντί να παίζει η Ελλάδα, απέναντί της ήταν η Κροατία, που πέρασε με περίπατο το μπαράζ απέναντι στην μοναδική ομάδα που έχασε 2 φορές από τα Νησιά Φερόε μέσα σε 2 χρόνια. Η Νιγηρία σ’αυτή τη διοργάνωση έκανε το μεγάλο μπαμ με την εμπορική επιτυχία της φανέλας της, αλλά και την εμπορική επιτυχία των παιχτών της, που όπως και οι Γάλλοι είναι πανάκριβοι αλλά και πολύ μικροί σε ηλικία. Ωστόσο, δε φόρεσε τη φανέλα, δεν έπαθαν ίλιγγο οι Κροάτες και αντιθέτως σε ένα ημίχρονο που έγιναν 0 (μηδέν) σουτ κι από τις δύο ομάδες εντός εστίας, μπήκε ένα αυτογκόλ με ένα εκπληκτικό τακουνάκι του Etebo.
Είναι πραγματικά εκπληκτικό και δυστυχώς δε μπορεί να υπάρξει στατιστικό γι’αυτό παρά μόνο η ποιοτική εικόνα από την παρακολούθηση. Σε έναν όμιλο-φωτιά, όπου όποιος χάνει χάνεται, με την παρουσία 4 φιλόδοξων ομάδων, εκ των οποίων ενός φαβορί, σε ένα ανοιχτό παιχνίδι με τις ομάδες να απλώνονται σε όλο το μήκος του γηπέδου, σε ένα ολόκληρο ημίχρονο υπήρχαν 0 (μηδέν) σουτ εντός εστίας.
Πάντως για να λέμε αλήθειες, οι δύο αυτές ομάδες είναι καλές. Έπαιζαν στρωμένο ποδόσφαιρο, είχαν πλάνο, άσχετο αν δεν τους έβγαινε. Σ’αυτή την περίπτωση άλλωστε το σκορ θα ήταν μπασκετικό. Οι Κροάτες σε όλες τις γραμμές μπορούσαν να παίξουν με εκπληκτική συνοχή και οι Νιγηριανοί έβγαζαν εκπληκτικά αθλητικά χαρακτηριστικά. Μερικές φορές, ωστόσο, ο ρυθμός έπεφτε δραματικά, θυμίζοντας αγώνα από ομίλους του Champions League.
Οι Νιγηριανοί, που αρχίζουν να αποκτούν παράδοση για τον τρόπο που χαρίζουν παιχνίδια, ενώ πίεζαν για την ισοφάριση κι ενώ είχαν σκοράρει ένα αυτογκόλ, έδωσαν ένα ακόμα δώρο στους αντιπάλους τους, ένα ανέλπιστο 5ο πέναλτι στο μενού της ημέρας, που τελικά ο Modrić μετέτρεψε στο 3ο εύστοχο, κλειδώνοντας μια εξαιρετικά σημαντική νίκη στο κυνήγι της πρόκρισης.
Έτσι τέλειωσε ο σαββατιάτικος μαραθώνιος, με το συναίσθημα των προηγούμενων ημερών ουσιαστικά να επιβεβαιώνεται: όσο νυχτώνει, η γλύκα μεγαλώνει!
Κατεβάστε το τρίπτυχο πρόγραμμα του Μουντιάλ όπως το έφτιαξε το Publica εδώ.
