Και στο τέλος κερδίζουν… όλοι

Χρειαστήκαμε χρόνο για να συνέλθουμε από το μαραθώνιο του Σαββάτου, τον μοναδικό στον ένα μήνα του Μουντιάλ που έπρεπε να στηθούμε μια μέρα ολόκληρη μπροστά στην τηλεόραση, από το μεσημέρι ως τα μεσάνυχτα και η Κυριακή έμοιαζε υγιεινός περίπατος, με την παρουσία 2 μεγάλων φαβορί στο πρόγραμμα. Όμως το μενού της φετινής διοργάνωσης, που στην αρχή προσπαθούσαμε να καταλάβουμε με ποια σούπα μοιάζει το μεσημέρι και με ποιο πεντάστερο γεύμα το βράδυ, πλέον έχει αρχίσει να φέρνει λίγο στις καραμέλες του Harry Poter, ποτέ δεν ξέρεις τι θα βγει. Όσοι έχουν χάσει τα χρήματά τους σε στοιχήματα σίγουρα καταλαβαίνουν!

Βαλκανικός υπερρεαλισμός

Τα Βαλκάνια γενικά δε φημίζονται για αυτό το καλλιτεχνικό ρεύμα, αλλά για έναν σουρεαλισμό που διακρίνει όλα όσα συμβαίνουν στις άκρως εντυπωσιακές κοινωνίες που φιλοξενούνται εντός των νοητών μεν, φυσικών δε συνόρων τους. Με την πρώτη εθνική της χερσονήσου να έχει κάνει το καθήκον της το Σάββατο το βράδυ, η έταιρη και “μαμά” Σερβία, μπήκε στο χωρό του Μουντιάλ απέναντι στη σταχτοπούτα του 2014, την Κόστα Ρίκα.

Βλέποντας τους Κεντροαμερικανούς να παίζουν ελάχιστα πιο επιθετικά απ’ότι έπαιξε η Ισλανδία (βλέπε χθεσινό άρθρο) όσο το σκορ ήταν στη λευκή ισοπαλία και τους ομόδοξους Σλάβους να πιέζουν για να γίνει παιχνίδι, ακόμα κι αν ο “δικός μας” Prijovic δε βρισκόταν μέσα στο τεραίν, δεν ήταν δύσκολο η καρδιά να επιλέξει πλευρά. Το θέαμα δεν ήταν τρομερό, όμως σίγουρα ήταν ποδοσφαιρικό και για να γίνει αυτό έπρεπε να ανοίξει ο δρόμος προς τα δίχτυα. Αυτό το δρόμο άνοιξε στο 56ο λεπτό ο Aleksandar Kolarov, ο οποίος κατάφερε να κάνει αυτό που δεν έκαναν αμέτρητες φορές οι Έλληνες στην παράταση εκείνου του αγώνα 4 χρόνια νωρίτερα, να νικήσει επιτέλους τον Navas και να κάμψει την αντίσταση μιας ομάδας που πήγε να κλέψει το αποτέλεσμα.

Σαφώς καλύτερη η Σερβία, κέρδισε δίκαια την ελπίδα για μια θέση στην επόμενη φάση, κάτι που έχασε μάλλον η σημερινή της αντίπαλος. Βέβαια, με το συνδιασμό των αποτελεσμάτων στον όμιλο (βλέπε παρακάτω) κάτι τέτοιο γίνεται ιδιαίτερα δύσκολο και σίγουρα περνάει και από το αποτέλεσμα απέναντι στη Βραζιλία, κάτι που καμιά ομάδα δε θα ήθελε να ονειρεύεται πριν ξεκινήσει η διοργάνωση.

Ο ρωσικός χειμώνας της Γερμανίας

Η Γερμανία γενικά όταν πηγαίνει στη Ρωσία έχει προβλήματα, κάτι δεν πάει καλά κι ενώ είναι το φαβορί τελικά δεν τα καταφέρνει. Αυτή τη φορά δε χρειάστηκε ευτυχώς να θυσιαστεί κανείς για να σταματήσει την απειλή της υπερδύναμης, αλλά ένα μαγικό Μεξικό μας έκανε να τρίβουμε τα μάτια μας. Στο πιο γρήγορο παιχνίδι ως τώρα στη διοργάνωση τα μουτσάτσος από τις Ηνωμένες Πολιτείες της κεντροαμερικανικής χώρας, έβγαλαν απίστευτη ενέργεια και ώρες ώρες έμοιαζαν με διαγαλαξιακή μικτή αντιμετωπίζοντας την πρωταθλήτρια κόσμου.

Οι Γερμανοί δεν ήταν τόσο κακοί, αλλά τα είχαν χαμένα. Έχασαν επίσης και κάμποσες ευκαιρίες είτε να ανοίξουν, είτε να ισοφαρίσουν το σκορ και το παιχνίδι γενικά δεν τους ήθελε. Ήταν με λίγα λόγια ο ορισμός της απόρριψης του κλασσικού ποδοσφαιρικού κλισέ “…και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί”.

Αν το Μεξικό παίξει έτσι και στα υπόλοιπα παιχνίδια, όχι μόνο δε θα έχει πρόβλημα να προκριθεί, αλλά μάλλον θα το κάνει παίρνοντας την πρωτιά στον όμιλο και μάλλον (μάλλον) αποφεύγοντας μια πρόωρη αναμέτρηση με τη Βραζιλία στη φάση των 16. Το απογευματινό ματσάκι μας αποζημίωσε πλήρως ποδοσφαιρικά, βάζοντας ένα ακόμα φαβορί σε δύσκολη θέση. Μετά τη Γαλλία και την Αργεντινή που δεν έπεισαν στην πρεμιέρα, η Γερμανία τους κάνει παρέα, με τα στατιστικά βεβαίως να λένε ότι οι ομάδες που διακρίνονται, ακόμα κι αυτές που κερδίζουν τελικά τη διοργάνωση, πολλές φορές δυσκολεύονται στην πρώτη τους παρουσία.

Μαχαιριά με ελβετικό σουγιά

Στο βραδινό παιχνίδι της ημέρας ήταν η ώρα να μετρηθεί η Βραζιλία, που θεωρείται για μια ακόμα φορά (μπανάλ) το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του φετινού τίτλου. Απέναντί της μια μικρομεσαία ευρωπαϊκή ομάδα, που δεν είχε το “βάρος” της ηπείρου της πλέον, αφού η παγκόσμια πρωταθλήτρια είχε κάνει την πρώτη ήττα για τη Γειραιά Ήπειρο.

Οι Βραζιλιάνοι πήγαν να στηριχτούν στον Νεϊμάρ που φρόντισε ΚΑΙ με την κομμωτική επιλογή του να γίνει λίγο ακόμα πιο αντιπαθητικός, αλλά ευτυχώς εγκατέλειψαν νωρίς αυτό το σχέδιο. Ο ακριβοπληρωμένος επαγγελματίας δοκιμαστής τουριστικών θερέτρων, που αποκτήθηκε πέρσι το καλοκαίρι ως ποδοσφαιριστής από την Paris Saint Germain, έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας υποκρινόμενος τον υπέρτατο πόνο στα – αντικειμενικά – πολλά φάουλ που του έγιναν.

Την εξίσωση έμοιαζε να λύνει ο Coutinho, τον οποίον προφανώς έχουμε λόγους να μισούμε γιατί άφησε στα μέσα της χρονιάς τη Liverpool για να πάει στη μπανάλ Barcelona, με ένα εκπληκτικό σουτ, που αν είχε 1-2 τέτοια κι η Αργεντινή χθες θα είχε καθαρίσει εύκολα το ματσάκι με τους υπεραμυνόμενους Ισλανδούς. Το γκολ του Coutinho απλά δεν πιανόταν, γιατί όλα τα υπόλοιπα τα έπιασε ο εκπληκτικός Sommer, για τον οποίο πρέπει να φτιαχτεί μια μικρή τράπεζα σε ένα μικρό χωριό της Ελβετίας.

Οι Ελβετοί αμύνθηκαν επίσης, αλλά εκεί που χρειάστηκε, ο Zuber έσπρωξε λίγο τον Miranda (ναι, είναι ποδοσφαιριστής, όχι μπισκότα), ο Ιταλός διαιτητής δεν το είδε, δε ζήτησε το VAR, δεν το κοίταξε και στην οθόνη του σταδίου όταν παιζόταν η επανάληψη και τελικά το γκολ μέτρησε για να γραφτεί ένα παράδοξο, ανέλπιστο, ανύκουστο 1-1 που έβαλε ακόμα ένα φαβορί στη λίστα της αμφισβήτησης μετά από τις πρώτες μέρες του φετινού Μουντιάλ.

Πλέον νομίζουμε ότι τους έχουμε δει όλους, αλλά μας μένουν 2 ακόμα μεγάλες ομάδες για να δούμε αν θα στραβοπατήσουν. Τουλάχιστον, το θέαμα έχει αρχίσει να παίρνει ρυθμό, γιατί όσο καλές κι αν είναι οι γλαρόσουπες, η ποικιλία είναι πάντα καλύτερη!

Κατεβάστε το τρίπτυχο πρόγραμμα του Μουντιάλ όπως το έφτιαξε το Publica εδώ.