Το γεγονός ότι η Liverpool είναι ένα από τα πιο ξεχωριστά ποδοσφαιρικά σωματεία στον πλανήτη το γνωρίζουν όλοι. Το γεγονός ότι κατέχει ένα ρεκόρ σε θρυλικές στιγμές στην ιστορία του αθλήματος το αναγνωρίζουν οι πιο αντικειμενικοί. Το γεγονός ότι δύσκολα μπορεί να βρεθεί άλλο ποδοσφαιρικό club που να ξεπερνάει τις συγκινήσεις με τις οποίες μπορεί να γεμίσει όλους τους ποδοσφαιρόφιλους και μη, μπορούν να το παραδεχθούν μόνο όσοι αγαπούν το ποδόσφαιρο και τον πολιτισμό του. Το σίγουρο είναι, ότι αν θέλαμε να βάλουμε όλη την κουλτούρα που συνοδεύει την κόκκινη αρμάδα του Merseyside μέσα σε κείμενο, θα έπρεπε να γράψουμε μια εγκυκλοπαίδια.
Έτσι, εδώ απλά μοιραζόμαστε λίγη συγκίνηση, λίγη αδρεναλίνη, που είναι απαραίτητη και τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, αλλά ίσως και σε άλλες στιγμές, όταν αυτές εδώ οι γραμμές θα διαβάζονται.
Πολλές ποδοσφαιρικές ομάδες έχουν μια αρκετά ενδιαφέρουσα ανθολογία συνθημάτων και τραγουδιών, που ιδιαίτερα όταν ακούγονται από χιλιάδες στόματα, μέσα σε ναούς του σπορ, μοιάζουν επικά. Αν και προσπαθούμε ωστόσο να σκεφτούμε άλλα παραδείγματα, δύσκολα μπορεί να βρει κάποιος κάτι εφάμιλλο με τη “δισκογραφία” της Liverpool, που ανάγκασε μέχρι και τους Pink Floyd να την συμπεριλάβουν στη δημιουργία του (βλ. παρακάτω λεπτομέρειες).
Σ’αυτό το άρθρο απλά μοιραζόμαστε μαζί σας 4 από αυτά τα τραγούδια, που δονούν το Anfield και κάθε κερκίδα που ταξιδεύουν οι οπαδοί των scousers. Για λόγους καθαρότητας της μουσικής και των στίχων, επιλέξαμε να μην τα κοινοποιήσουμε απ’ευθείας από την κερκίδα αλλά όπως τα τραγούδησε ο άτυπα επίσημος ερμηνευτής τους, ο Jamie Webster, όσο αφορά τα 4 πρώτα, ενώ για το τέταρτο, που έχει εξελιχθεί σε ύμνο απ’άκρη σ’άκρη στη Γη, μοιραζόμαστε την πρωτότυπη εκτέλεση.
Απολαύστε…
Poor Scouser Tommy
Το τραγούδι αναφέρεται στην ιστορία ενός φτωχού αγοριού από το Merseyside (Scouser), που στάλθηκε στο μέτωπο της Βόρειας Αφρικής κατά το Β’Παγκόσμιο Πόλεμο. Το γεγονός ότι οι τελευταίες του λέξεις αφορούν τη Liverpool, καθώς και η μετάλλαξη της ιστορίας από σχεδόν καταθλιπτική σε ειρωνική, δίνουν το στίγμα της ιδιοσυγκρασίας των οπαδών της ομάδας, τον τρόπο που αντιμετωπίζουν την ίδια τη ζωή, με τις μεγάλες ήττες της που πάντα όμως είναι χαρούμενη και ένας λόγος γι’αυτό είναι ότι υπάρχει η Liverpool.
Αφήστε με να σας πω την ιστορία ενός φτωχού αγοριού
Που στάλθηκε πολύ μακριά από το σπίτι του,
Για να πολεμήσει για το βασιλιά του και τη χώρα του,
Και επίσης τους γέρους πίσω στο σπίτι,
Τώρα τον έβαλαν σε ένα τάγμα των χάιλαντ,
Τον έστειλαν σε μια μακρινή ξένη χώρα,
Όπου οι μύγες πετούν γύρω κατά χιλιάδες
Και δεν υπάρχει τίποτα να δεις παρά μόνο άμμος.
Τώρα η μάχη αρχίζει το επόμενο πρωί,
Κάτω από τον αρχαίο Λυβικό ήλιο,
Θυμάμαι τον Poor Scouser Tommy,
Που χτυπήθηκε από ένα παλιό όπλο των Ναζί,
Όπως ξάπλωνε στο πεδίο της μάχης πεθαίνοντας
Με το αίμα να τρέχει έξω από το κεφάλι του
Όπως ξάπλωνε στο πεδίο της μάχης πεθαίνοντας
Αυτές ήταν οι τελευταίες λέξεις που είπε…
Ωωωω, είμαι ένας Liverpudlian,
Και έρχομαι από το Spion Kop,
Μ’αρέσει να τραγουδάω
Μ’αρέσει να φωνάζω
Και έφαγα αρκετές κλωτσιές!
Υποστηρίζουμε μια ομάδα που φοράει κόκκινα, είναι μια ομάδα που όλοι ξέρετε, μια ομάδα που τη λέμε Liverpool και στη δόξα όλοι πάμε!
Κερδίσαμε το πρωτάθλημα,
Κερδίσαμε το κύπελλο,
Παίξαμε και στην Ευρώπη επίσης.
Παίξαμε το Tofee’s για να γελάσουμε και τους αφήσαμε σε κατάθλιψη! 5-0!
Εν
Εν δυο
Εν δυο τρία
Εν δυο τρία τέσσερα
Πέντε μηδέν!
Ο Rush έβαλε ένα
Ο Rush έβαλε δύο
Ο Rush έβαλε τρία
Κι ο Rush έβαλε τέσσερα
Να να να να να να να να να να να να να να
Ό,τι χρειάζεσαι είναι ο Rush, ντε ντε ντε ντε ντε
Ό,τι χρειάζεσαι είναι ο Rush, ντε ντε ντε ντε ντε
Ό,τι χρειάζεσαι είναι ο Rush, Rush
Ο Rush είναι ό,τι χρειάζεσαι.
The Fields of Anfield Road
Πάνω στη μουσική των Fields of Athenry, ενός ιρλανδικού τραγουδιού της ανεξαρτησίας, οι οπαδοί της Liverpool τραγουδούν για τον Bill Shankly και τον Bob Paisley, δύο προπονητές που διαμόρφωσαν τη μεγάλη Liverpool που αγάπησε ολόκληρος ο πλανήτης. Ξεκινώντας από την κραυγή ενός kopite (οπαδού στη Θύρα Kop), που βρίσκεται μπροστά στις άλλες δύο Θύρες του Anfield. Τα χωράφια του Anfield Road που αναφέρονται είναι ο χώρος που υπάρχει ακόμα δίπλα από τον ομώνυμο δρόμο, που αποτελεί σημείο συγκέντρωσης των οπαδών πριν γεμίσουν τις εξέδρες του θρυλικού σταδίου.
Έξω από τις Θύρες του Shankly άκουσα έναν kopite να φωνάζει
“Shankly σε πήραν μακριά”
Αλλά άφησες μια σπουδαία ενδεκάδα
Πριν πας στον παράδεισο
Τώρα υπάρχει δόξα στα χωράφια του Anfield Road
Όλοι γύρω από τα χωράφια του Anfield Road
Όπου κάποτε βλέπαμε τον βασιλιά Kenny να παίζει
(Και μπορούσε να παίζει!)
Ο Stevie Heighway στην πτέρυγα
Είχαμε όνειρα και τραγούδια να τραγουδάμε
Για τη δόξα γύρω από τα χωράφια του Anfield Road
Έξω από τις Θύρες του Paisley άκουσα έναν kopite να φωνάζει
“Paisley σε πήραν μακριά”
Αλλά οδήγησες τη σπουδαία ενδεκάδα
Τότε στη Ρώμη το ’77
Και οι Redmen παίζουμε ακόμα με τον ίδιο τρόπο
Όλοι γύρω από τα χωράφια του Anfield Road
Όπου κάποτε βλέπαμε τον βασιλιά Kenny να παίζει
(Και μπορούσε να παίζει!)
Ο Stevie Heighway στην πτέρυγα
Είχαμε όνειρα και τραγούδια να τραγουδάμε
Για τη δόξα γύρω από τα χωράφια του Anfield Road
Allez Allez Allez
Το κατ’εξοχήν ευρωπαϊκό σύνθημα της Liverpool και το πιο πρόσφατο από όσα αναφέρονται σ’αυτή τη μικρή συλλογή. Με αναφορά στις επιτυχίες της ομάδας (5 ως τώρα) στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, με πρώτη το Παρίσι και 5η την Κωνσταντινούπολη, σε τόνο ευρωπαϊκό δίνει σύνθημα για να συνεχίσει στις ίδιες επιτυχίες. Είναι σίγουρο ότι θα ακουστεί και στη Μαδρίτη, μακάρι ως το τέλος!
Κατακτήσαμε όλη την Ευρώπη
Ποτέ δε θα σταματήσουμε
Από το Παρίσι κάτω στην Τουρκία
Κερδίσαμε το γ*μημένο παιχνίδι
Bob Paisley και Bill Shankly
Τα χωράφια του Anfield Road
Είμαστε πιστοί οπαδοί
Κι ερχόμαστε από το Liverpool
Allez Allez Allez
You’ll Never Walk Alone
Αν και καλό είναι να αποφεύγονται οι υπερβολές και οι απόλυτες δηλώσεις, είναι δύσκολο να μην πει κανείς ότι αυτό είναι ο απόλυτος ποδοσφαιρικός ύμνος. Ένα τραγούδι που απλά ξεκίνησε να τραγουδιέται στο Anfield τον καιρό που πρωτοκυκλοφόρησε, συνδέθηκε απόλυτα με την κόκκινη ομάδα του Merseyside.
Είναι τόσο θρυλικό, που οι Pink Floyd δεν παρέλειψαν να το συμπεριλάβουν στο τραγούδι τους Fearless, το οποίο κλείνει με τους οπαδούς της Liverpool να ψάλλουν αυτόν τον εξαίσιο ύμνο, επαναλαμβάνοντας ξανά και ξανά το σήμα κατατεθέν της ομάδας, που είναι ο τίτλος και η κατάληξή του.
Είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που ένα σύνθημα έχει υιοθετηθεί από οπαδούς πολλών άλλων ομάδων, όχι μόνο στην Αγγλία, αλλά και σε άλλες χώρες, κυρίως της Ευρώπης. Για το λόγο αυτό αξίζει να το μοιραστούμε σε περισσότερες από μία “εκτελέσεις”.
Όταν περπατάς μέσα στην καταιγίδα κράτα το κεφάλι ψηλά
Και μή φοβάσαι το σκοτάδι
Στο τέλος της καταιγίδας υπάρχει ένας χρυσός ουρανός
Και το γλυκό ασημένιο τραγούδι ενός κορυδαλλού
Συνέχισε να περπατάς μέσα στον άνεμο
Συνέχισε να περπατάς μέσα στη βροχή
Γιατί τα όνειρά σου θα καούν και θα πετάξουν
Συνέχισε, συνέχισε να περπατάς
Με ελπίδα στην καρδιά
Και ποτέ δε θα βαδίζεις μόνος σου
Ποτέ δε θα βαδίζεις μόνος σου!
…και η ιεροτελεστία του Anfield, ο τρόπος που ξεκινάει κάθε παιχνίδι της Liverpool, από εκείνη την επική αναμέτρηση της 14ης Απρίλη του 2016, με αντίπαλο τη Dortmund.
Πιο πρόσφατη ιστορία, όταν τραγουδήθηκε και στο τέλος της μάχης, πριν από λίγες βδομάδες, μετά το θρυλικό θρίαμβο επί της Barcelona…
https://www.youtube.com/watch?v=uOFMov4RR_Q
Ο Bill Shankly έλεγε ότι “το ποδόσφαιρο δεν είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό απ’αυτό”. Η ομάδα του, η Liverpool, κάνει αυτά τα λόγια να μοιάζουν αληθινά και αποτυπώνονται σε κάτι πολύ μεγαλύτερο από τη ζωή του κάθε ανθρώπου, έναν ολόκληρο πολιτισμό, που κομμάτι του αποτελεί η μουσική ανθολογία, μέρος της οποίας αφήσαμε εδώ. Γιατί η μουσική πάντα θα ηχεί δυνατά στα χωράφια του Anfield Road, εκεί που κανείς δε βαδίζει μόνος του!
Comments are closed.