Στην πρώτη μεταφορά των βασικών στοιχείων που συνθέτουν τις καθημερινές εξελίξεις στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, χθες, έγραψα κάποια στοιχεία για να μπορέσει να καταλάβει κανείς τι εύρος έχουν οι διαδηλώσεις που γίνονται και σε πιο βαθμό κλιμακώνεται η σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής. Σήμερα το βράδυ, με την κατασταλτική επιθετικότητα να εντείνεται, πρέπει να γίνει η ουσία ακόμα πιο σαφής.
Το κίνημα που υπάρχει είναι μια εντελώς ανοργάνωτη έκφραση λαϊκού θυμού, αρχικά για τη ρατσιστική δολοφονία του George Floyd και εν συνεχεία για την αντιμετώπιση χιλιάδων διαδηλωτών σε αμέτρητες αμερικανικές πόλεις από την Αστυνομία και την Εθνοφρουρά. Δεν υπάρχει κανένα επίσημο κάλεσμα, δεν υπάρχει καμία μορφή συντεταγμένης λαϊκής ετυμηγορίας, όπως συμβαίνει συνήθως σε αντίστοιχες περιπτώσεις μαζικών κινητοποιήσεων σε ευρωπαϊκές χώρες.
Υπό την έννοια αυτή, η μορφή της πάλης που υιοθετεί η όποια μάζα είναι εντελώς ακαθόριστη. Συνήθως οι άνθρωποι απλά περπατάνε κρατώντας πλακάτ. Μέσα σ’αυτό το πλήθος τα γνωστά σε κάθε χώρα λούμπεν στοιχεία είτε ενεργούν ως προβοκάτορες με τη μεμονωμένη πρόκληση αστυνομικών, είτε με το πλιάτσικο σε μαγαζιά που βρίσκονται σε κεντρικούς δρόμους αλλά και σε γειτονιές της κάθε πόλης.
Αυτό που συνεχώς κλιμακώνεται είναι η κρατική καταστολή, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος και μάλιστα καμία εμφανής αδυναμία να αποτραπούν καταστροφές δημόσιας ή ιδιωτικής περιουσίας που θεωρητικά θα έπρεπε να προστατευτεί από τις Αρχές. Το αμερικανικό κράτος κάνει επίδειξη δύναμης και τεστ αντοχής της βιαιότητας του, χρησιμοποιώντας τον αμερικανικό λαό ως σάκο του μποξ. Η αδυναμία της οποιαδήποτε οργάνωσης από ένα υποτυπώδες κίνημα κάνει αυτή την κατάσταση επικίνδυνη σε ακραίο βαθμό.
Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που σήμερα κλιμακώθηκαν τα πράγματα στην Ουάσινγκτον. Νωρίς το απόγευμα υπήρχε μία λεγόμενη “ειρηνική διαμαρτυρία” στο κέντρο της πόλης, σε σημείο κοντά στο Λευκό Οίκο. Εκείνη την ώρα ο Πρόεδρος D. Trump “αποφάσισε” να πάει να προσευχηθεί σε μια εκκλησία που για να φτάσει εκεί έπρεπε να περάσει μέσα από τους διαδηλωτές. Η αστυνομία έπρεπε να ανοίξει δρόμο για τον Πρόεδρο, με αποτέλεσμα να επιτεθεί με κυριολεκτικά αναίτια βία στους διαδηλωτές. Η επίθεση αυτή οδήγησε προφανώς σε επεισόδια και συγκρούσεις, με αποτέλεσμα ο Πρόεδρος Trump φτάνοντας στην εκκλησία, κρατώντας τη Βίβλο στα χέρια του να τα χρησιμοποιήσει ως αφορμή για να δηλώσει ότι θα αναπτύξει τον Αμερικανικό Στρατό απ’άκρη σ’άκρη σε όλη τη χώρα για την αντιμετώπιση “επαγγελματιών αναρχικών και αντίφα”.
Λίγες ώρες αργότερα, η Δημοκρατική Δήμαρχος της Ουάσινγκτον, Muriel Bowser, επέβαλε 11ωρη απαγόρευση κυκλοφορίας, από τις 7 μμ της Δευτέρας ως τις 6 πμ της Τρίτης, “σφυρίζοντας την έναρξη” ουσιαστικά της αστυνομικής βίας με το ξεκίνημα της νύχτας και εν συνεχεία διαμαρτυρώμενη σε Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης κατηγορούσε την Αστυνομία επειδή ανέλαβε δράση 30 λεπτά νωρίτερα.
Υπάρχει όπως φαίνεται ένα οργανωμένο σχέδιο καταστολής του λαού, που υπό αυτές τις συνθήκες και με την απουσία κινήματος οδηγείται είτε στο φόβο, είτε στην αντιδραστικοποίηση. Υπάρχουν βεβαίως και φωτεινά παραδείγματα ανθρώπων που αγνοούν κάθε οδηγία και λένε “είμαστε έτοιμοι να πάμε 90 μέρες φυλακή (σημ. σύμφωνα με κανονισμούς της Πολιτείας που βρίσκονταν, πηγή: Ρεπορτάζ CNN), είναι δικαίωμά μας να διαδηλώνουμε”.
Αυτά που γράφω μέσα από την πόρτα του σπιτιού μου, μου θυμίζουν τις ιστορίες που οι μεγαλύτεροι μας έχουν διηγηθεί από τη Χούντα των Συνταγματαρχών. Η σύνδεση δεν είναι αυθαίρετη και τα στοιχεία είναι ατράνταχτα για να καταλάβει κανείς ότι οι ΗΠΑ είναι μια δικτατορία. Άραγε ποιος θα επέμβει για να σώσει τον Αμερικανικό λαό;
Comments are closed.