Για τον περισσότερο κόσμο, το τέλος του Αυγούστου, σημαίνει την επιστροφή σε μια αδιάφορη, μη ελκυστική πραγματικότητα, το τέλος του καλοκαιριού, της ραστώνης και της πνευματικής χαλάρωσης. Ωστόσο, για τους φίλους του μηχανοκίνητου αθλητισμού, το τέλος του καλοκαιριού περιλαμβάνει ίσως το καλύτερο γεγονός στο ετήσιο πρόγραμμα της κορυφαίας διοργάνωσης της ταχύτητας, καθώς το Βελγικό σιρκουί του Spa-Francorchamps ανοίγει τις πύλες του για να φιλοξενήσει το καθιερωμένο Grand Prix.
Η φυσική γεωγραφία και η ιστορία του Spa είναι τα στοιχεία που το περιλαμβάνουν στις θρυλικές πίστες, που μια νίκη σ’αυτές περιλαμβάνεται στα πιο υγρά όνειρα κάθε επίδοξου πρωταθλητή της ταχύτητας. Μαζί με το Silverstone και τη Monza, ανεξαρτήτως των ειδικών προτιμήσεων του καθενός και για διαφορετικούς λόγους, περιλαμβάνεται στην ελίτ των σημείων που χτυπάει η καρδιά όσων αγαπούν τον ήχο κινητήρων, ικανών να πετάξουν υπερηχητικά αεροπλάνα. Αν το Silverstone έχει μια ιδιαίτερη θέση λόγω την ιστορικότητας της πίστας για την ανάπτυξη της Formula 1 και αν η Monza είναι η επιτομή της ταχύτητας, το Spa έχει έναν αξεπέραστο συνδυασμό με επιπρόσθετο στοιχείο το ρίσκο που χρειαζόταν να πάρει κανείς, διαχρονικά, ώστε να βρεθεί στο ψηλότερο σκαλί του βελγικού βάθρου. Η τοποθεσία του, που ευνοεί την ανάπτυξη υψηλών ταχυτήτων, σε μια διαδρομή με εκπληκτική φυσική ομορφιά αλλά κυρίως εκπληκτικό ανάγλυφο, με τρομερές υψομετρικές αλλαγές, δημιουργεί το πιο φαντασμαγορικό σκηνικό για τη διεξαγωγή ενός αγώνα ταχύτητας, όσο κι αν αλλάζουν τα χαρακτηριστικά των οχημάτων και συνεπώς και η συμπεριφορά των οδηγών.
Δεν υπάρχει κανένα κομμάτι που να λείπει από αυτή την πίστα: μεγάλες ανηφόρες και κατηφόρες, αργές hairpin (απότομες στροφές μεγάλης γωνίας, σχεδόν αναστροφές), chicanes (εναλασσόμενες στροφές που σχηματίζουν το χαρακτηριστικό S), μεγάλες ευθείες για ανάπτυξη ταχύτητας, πολύπλοκες γρήγορες στροφές με διαδοχικά apexes (ή apices). Ένας οδηγός πρέπει να ξεδιπλώσει κάθε πλευρά του ταλέντου του για να κερδίσει έναν αγώνα σ’αυτή τη δασώδη περιοχή των βελγικών Αρδέννων, αλλά κυρίως να απελευθερώσει την αδρεναλίνη του, φτάνοντας τις οδηγικές του ικανότητες στα άκρα, σπάζοντας πολλές φορές και τα όρια του ενστίκτου της επιβίωσης, υπερβάλλοντας το ένστικτο του πρωταθλητή.
Η παρούσα μορφή της πίστας έχει ένα μήκος 7004 μέτρων και ο αγώνας της Formula 1 περιλαμβάνει 44 γύρους, δηλαδή περίπου 308 χιλιόμετρα από την αφετηρία ως την καρό σημαία. Είναι το Grand Prix που διεξάγεται με τους περισσότερους φίλους του αθλήματος παρόντες, έχοντας φτάσει μέχρι το εκπληκτικό νούμερο των 265000 θεατών το 2017, καθώς πέρα από τις κερκίδες όπου απαιτείται εισιτήριο και φυσικά ο αριθμός τους είναι περιορισμένος, υπάρχει η δυνατότητα κανείς να παρακολουθήσει τον αγώνα από κάποιο ύψωμα γύρω από την πίστα, όπως γινόταν στις “αθώες” εποχές, στο ξεκίνημα του μηχανοκίνητου αθλητισμού και όπως συμβαίνει πλέον μόνο σε άλλες μορφές του, που διεξάγονται μέσα σε φυσικό τοπίο (πχ. WRC).
Ιστορία
Στις αρχές του 20ου αιώνα, διεξαγόταν στο Βέλγιο ένας φημισμένος αγώνας ταχύτητας, το La Meuse Cup, το οποίο ωστόσο διακόπηκε με το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά το τέλος του πολέμου, ένας Βέλγος ιππότης, ο Jules de Thier, ιδιοκτήτης της εφημερίδας “La Meuse” που είχε έδρα τη Λιέγη, οραματίστηκε τη διεξαγωγή ενός νέου αγώνα ταχύτητας, που θα γινόταν πόλος έλξης για τους φίλους του πρώιμου μηχανοκίνητου αθλητισμού σε ολόκληρη την ήπειρο. Έτσι, μετά από μια συνάντηση με τον βαρώνο Joseph de Crawhez, άρχοντα του Spa, και τον οδηγό αγώνων Henri Langlois van Ophem, στο Hôtel des Bruyères του Francorchamps, αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια αγωνιστική διαδρομή συνδιάζοντας δημόσιους δρόμους της εποχής, σε μια περιοχή που βρισκόταν στα τότε Βελγο-Γερμανικά σύνορα.
Ωστόσο, η αρχή δεν ήταν τόσο ενθουσιώδης. Για τον πρώτο αγώνα, που είχε προγραμματιστεί τον Αύγουστο του 1921, μόνο ένας οδηγός με το αυτοκίνητό του είχε δηλώσει συμμετοχή, με αποτέλεσμα το γεγονός να αναβληθεί και αντ’αυτού να παραγματοποιηθεί αγώνας μοτοσικλέτας. Σ’εκείνη την παρθενική αναμέτρηση της αυθεντικής πίστας, μήκους 15 και πλέον χιλιομέτρων, οι μοτοσικλέτες ανέπτυσσαν ταχύτητες ως και 90 χλμ/ώρα.
Την επόμενη χρονιά, η Βασιλική Λέσχη Αυτοκίνησης του Βελγίου, ανέλαβε να οργανώσει τον αγώνα στο Spa-Francorchamps, με αποτέλεσμα το 1922 να είναι το έτος που διεξήχθη στην περίφημη πίστα ο πρώτος αγώνας αυτοκινήτου. Νικητής ήταν ο τοπικός βαρώνος του Tornaco-Bruyère, που με ένα αυτοκίνητο Impéria-Abadal έπιασε τελική ταχύτητα 88.9 χλμ/ώρα. 2 χρόνια αργότερα, το 1924, μετά την κατασκευή εγκατάστασης χρονομέτρησης, διεξήχθη για πρώτη φορά ο αγώνας 24 ωρών του Spa-Francorchamps, τον οποίο κέρδισε ο θρύλος Antonio Ascari με Alfa Romeo.
To 1939 υπήρξε μια από τις πρώτες αλλαγές σε ένα μυθικό σημείο της πίστας, το οποίο αναφέρεται στη συνέχεια μέσα σ’αυτό το αφιέρωμα. Η πρώτη στροφή μετά την παλιά αφετηρία βρισκόταν σε ένα γεφυράκι που περνάει πάνω από ένα ρυάκι, το οποίο μεταφέρει νερό, πλούσιο σε μεταλλικά στοιχεία, με αποτέλεσμα αυτό να έχει ένα ιδιαίτερο κοκκινωπό χρώμα. Η συγκεκριμένη στροφή πήρε το όνομά του, Eau Rouge, δηλαδή “κόκκινο νερό”, για να αποτελεί ως σήμερα ίσως τη θρυλικότερη στροφή στο μηχανοκίνητο αθλητισμό. Τότε, η Eau Rouge ήταν μια σχετικά μεγάλη στροφή προς τα αριστερά, που οδηγούσε στο παλιό τελωνείο, το οποίο βρισκόταν στα προ Α’ Παγκοσμίου Πολέμου σύνορα του Βελγίου με τη Γερμανική Αυτοκρατορία. Ωστόσο, η αλλαγή των συνόρων επέφερε και την απομάκρυνση του τελωνείου, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια δεύτερη στροφή, πολύ απότομη αυτή τη φορά (hairpin) με το όνομα Raidillon (μτφ. επιδρομή).
Το 1950 διεξήχθη το παρθενικό παγκόσμιο πρωτάθλημα της Formula 1. Από τα 7 Grand Prix εκείνης της χρονιάς, τα 4 βρίσκονται ακόμα στο καλεντάρι της Formula 1 (Silverstone, Monaco, Spa, Monza) και ένα αποτελεί τον κορυφαίο αγώνα αυτοκίνησης στις ΗΠΑ (Indianapolis 500). Η πίστα του Spa, με την αυθεντική, παλιά της μορφή, ήταν φυσικά κομμάτι της σεζόν, με το Grand Prix να διεξάγεται στις 18 Ιουνίου και να περιλαμβάνει 35 γύρους, μια συνολική απόσταση 494.2 χιλιομέτρων. Νικητής αναδείχθηκε ο Αργεντίνος Juan Manuel Fangio, με Alfa Romeo, πετυχαίνοντας μία από τις 3 νίκες του εκείνη τη σεζόν, που του έδωσαν τη 2η θέση, πίσω από τον Giuseppe Farina, πρώτο παγκόσμιο πρωταθλητή με Ferrari. Τη δεκαετία του ’50, ο Fangio κέρδισε ακόμη 2 φορές το Spa, τα χρόνια που έγινε θρύλος κερδίζοντας συνολικά 5 παγκόσμια πρωταθλήματα, ενώ άλλα δύο κέρδισε ο Alberto Ascari, γιος του Antonio, νικητή του 1939.
Τη δεκαετία του 1960, η ίδια χάραξη της πίστας παρέμεινε, ενώ απόλυτος κυρίαρχος ήταν ο Jim Clark, ο οποίος κέρδισε 4 συνεχόμενα Grand Prix, από το 1962 ως το 1965. Εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε ακόμα καν προστατευτικό μεταξύ του οδοστρώματος και της γύρω δασώδους περιοχής, με τη φράση του οδηγού και ιδιοκτήτη ομάδας Jackie Oliver να είναι χαρακτηριστική για τις συνθήκες που διεξαγόταν ο αγώνας: “Αν έφευγες έξω από το οδόστρωμα, δεν ήξερες τι επρόκειτο να χτυπήσεις”. Τότε το Spa είχε τη φήμη της γρηγορότερης πίστας στην Ευρώπη αλλά ταυτόχρονα και της πιο επικίνδυνης. Απαιτούνταν από τους οδηγούς να έχουν πολλή ηρεμία και συγκέντρωση για να μπορέσουν να ολοκληρώσουν με ασφάλεια τον αγώνα τους, ενώ δεν ήταν λίγα και τα ατυχήματα. Πολλοί ήταν οι οδηγοί που φοβούνταν να πάρουν μέρος στο Βελγικό Grand Prix. Έτσι, το 1969, ο αγώνας του Spa δε διεξήχθη, μετά από διαμαρτυρία των οδηγών της Formula 1 για την επικινδυνότητα της πίστας. Το ίδιο συνέβη και το 1971, όταν υπό την ηγεσία του παγκόσμιου πρωταθλητή Jackie Stewart και παρά την τοποθέτηση κάποιων προστατευτικών, οδηγοί και ιδιοκτήτες ομάδων αποφάσισαν να ακυρωθεί το Βελγικό Grand Prix, με αποτέλεσμα αυτό να μην διεξαχθεί ξανά στην αυθεντική διαδρομή του. Ιδιαίτερο πρόβλημα αυτής της παλιάς διαδρομής, ήταν επίσης ότι το ανάγλυφο ήταν τόσο πλούσιο που ο καιρός ήταν διαφορετικός σε κάθε σημείο της πίστας. Με δεδομένες τις άστατες καιρικές συνθήκες του βελγικού καλοκαιριού, αυτό προσέθετε ένα βαθμό επικινδυνότητας στην οδήγηση.
Για πολλά χρόνια ο αγώνας Formula 1 δε διεξήχθη στο Spa, με το βελγικό Grand Prix να λαμβάνει χώρα καθ’όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70 και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’80 σε άλλες πίστες της χώρας, το Nivelles και το Zolder. Ωστόσο, το 1983, η νέα χάραξη της πίστας, πολύ όμοια με τη σημερινή, ξαναέφερε το κορυφαίο αγώνισμα της αυτοκίνησης σε ένα από τα πιο θρυλικά σκηνικά της. Νικητής εκείνου του Grand Prix ήταν ο 28χρονος Alain Prost, με Renault, πριν ακόμα γίνει ο θρύλος των 4 παγκόσμιων πρωταθλημάτων. Αυτό ήταν το προοίμιο της επαναφοράς της πίστας στο καλεντάρι της Formula 1 από το 1985, καθώς έκτοτε το Grand Prix του Spa-Francorchamps διεξάγεται σχεδόν ανελλιπώς, με μόνο δυο εξαιρέσεις, το 2003 και το 2006.
Τη δεκαετία του 1980 έλαμψε το άστρο του Ayrton Senna, καθώς κέρδισε αρχικά με Lotus-Renault και εν συνεχεία με McLaren-Honda τα Grand Prix του 1985 και 1988, 1989, 1990, 1991 αντίστοιχα. Ο Senna ήταν από τους λάτρεις του συγκεκριμένου σιρκουί και ιδιαίτερα της στροφής Eau Rouge, αφού κάποια στιγμή είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: “αν αποσύρετε το Eau Rouge, παίρνετε το λόγο που κάνω ό,τι κάνω”.
Αν τη δεκαετία του 1980 έλαμψε το άστρο του Senna, το 1990 ανέτειλε και έλαμψε το άστρο ενός άλλου οδηγού, του κορυφαίου όλων των εποχών Michael Schumacher. To 1991 στο Spa ο Schumacher έκανε την πρώτη του εμφάνιση ως οδηγός της Jordan-Ford, ξαφνιάζοντας τους πάντες με την ηρεμία με την οποία κατέκτησε την 7η θέση στις κατατακτήριες, ακόμα κι αν ο αγώνας του τέλειωσε άδοξα, πριν ολοκληρώσει τον πρώτο γύρο, λόγω προβλήματος στο μοχλό ταχυτήτων. Η ικανότητα του Schumacher να οδηγεί υπό οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, καθώς και στα άκρα της κάθε πίστας και κάθε αυτοκινήτου, τον έκαναν ιδανικό υποψήφιο για να γίνει ο θρύλος του Spa, όπως και έγινε προφανώς, καθώς κατέχει ως σήμερα το ρεκόρ νικών στη θρυλική πίστα. Το 1992, πρώτη ολόκληρη σεζόν του στη Formula 1, κέρδισε το Spa με Benetton-Ford και το 1995, ως παγκόσμιος πρωταθλητής ξανακέρδισε με Benetton Renault. Ακολούθησαν ακόμα 4 νίκες με τη Ferrari, το 1996, 1997, 2001 και 2002.
Ωστόσο, τη δεκαετία του 1990 η χρονιά που σίγουρα έμεινε στις αναμνήσεις όλων ήταν το 1998, όταν συνέβη μία από τις πιο καταστροφικές εκκινήσεις όλων των εποχών. Μετά την πρώτη στροφή, La Source, ο David Coulthard έχασε τον έλεγχο της McLaren-Mercedes, πέφτοντας πάνω στον τοίχο στα δεξιά του οδοστρώματος που οδηγεί στην Eau Rouge, προκαλώντας πίσω του πανδαιμόνιο. Χρειάστηκε περίπου μια ώρα για να ξεκινήσει ξανά ο αγώνας με όσα αναπληρωματικά αυτοκίνητα υπήρχαν στα γκαράζ των ομάδων, για να γίνει ξανά ένα τσίρκο ατυχημάτων, που οδήγησε τον Damon Hill σε μια θεαματική νίκη με τη Jordan Mugen-Honda, κάνοντας το 1-2 με τον ομόσταυλό του Ralph Schumacher.
Ωστόσο, στα τέλη τις δεκαετίας του 1990 επήλθε μια ιστορική αλλαγή στην πίστα. Η χάραξη της πλέον δεν ανήκε στη δημόσια οδοποιία του Βελγίου και το σιρκουί απέκτησε αποκλειστικότητα για αγώνες ταχύτητας, καθώς και άρχισε να διαχειρίζεται και να συντηρείται από τη διοργανώτρια εταιρία του Grand Prix. Αυτό ήταν ένα γεγονός που αφαίρεσε ένα κομμάτι από την “αγνότητά” του, καθώς σε πολλά σημεία το οδόστρωμα είχε ρετρό graffiti που θύμιζαν μια άλλη εποχή, αλλά από την άλλη το μετέτρεψαν σε ένα γρήγορο και ασφαλές σιρκουί που μπορεί να είναι σταθερά κομμάτι της σεζόν σε πολλά αθλήματα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, μεταξύ των οποίων φυσικά και της Formula 1. Αυτή ήταν άλλωστε και η βασικότερη επιθυμία αμέτρητων φίλων του αθλήματος, που μετά τις γραφειοκρατικές προστριβές του 2003 και 2006 χάρηκαν έντονα την επιστροφή της πίστας, μόνιμα από το 2007.
Στη νέα αυτή εποχή της πίστας όλοι οι οδηγοί που ξεχώρισαν πήραν από μία ή περισσότερες νίκες. 4 φορές έχουν κερδίσει οι Kimi Räikönnen και Lewis Hamilton, 3 νίκες πανηγύρισε ο Sebastian Vettel, ενώ από μία νίκη έχουν πάρει οι Felipe Massa, Jenson Button, Daniel Ricciardo, Nico Rosberg και Charles Leclerc. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, η στιγμή που στιγμάτησε ίσως την ιστορία της πίστας, με αρνητικό τρόπο για ακόμα μια φορά, ήταν ο τραγικός θάνατος του πιλότου της F2, Anthoine Hubert, στον αγώνα των ανερχόμενων οδηγών το 2019. Το τραγικό ατύχημα που συνέβη ύστερα από μια αλληλουχία ατυχών γεγονότων, στην έξοδο από τη στροφή Raidillon, σημάδεψε το Grand Prix που κέρδισε ο αδελφικός του φίλος, Leclerc, καθώς και το σύνολο του κόσμου του αθλήματος, που είδε ακόμα μια φορά πόσο λεπτά είναι τα όρια μεταξύ του θριάμβου και της απόλυτης τραγωδίας.
Η χάραξη της πίστας
Σύμφωνα με την επίσημη “χαρτογράφηση” της πίστας από τη FIA και τη Formula 1, το σιρκουί αποτελείται σήμερα από 19 στροφές, πολλές από τις οποίες μπορούν να θεωρηθούν κομμάτι της ίδιας ακολουθίας ή και κομμάτι από μεγαλύτερες ευθείες, όπου οι οδηγοί κινούνται με maximum ταχύτητα. Με τη βοήθεια του προσομοιωτή που προσφέρει σήμερα ο κόσμος των video games, επιχειρούμε την παρουσίαση της πίστας καρέ-καρέ, ή στροφή-στροφή σ’αυτό το αφιέρωμα.
Η προσομοίωση βοηθάει στην κατανόηση του ρόλου του αναγλύφου, καθώς και της οδηγικής συμπεριφοράς στα διάφορα σημεία της πίστας, που όπως προαναφέρθηκε, απαιτεί την ξεδίπλωση κάθε πτυχής του ταλέντου ενός οδηγού, προκειμένου να φτάσει αυτός στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο πίστας της Formula 1 που να μη μπορεί κανείς να το βρει στο Spa, στις στροφές του και τις ευθείες του.
La Source
Είναι η πιο αργή στροφή της πίστας και βρίσκεται αμέσως μετά τη γραμμή εκκίνησης, δηλαδή αμέσως μετά την πρώτη επιτάχυνση, ή την ανάπτυξη μεγάλων ταχυτήτων στην ευθεία κατά τη διάρκεια του αγώνα. Ονομάζεται έτσι λόγω των πολλών πηγών νερού που υπάρχουν στην περιβάλλουσα περιοχή. Κάθε χρόνο αποτελεί ερωτηματικό ποια ακριβώς πορεία θα ακολουθήσει το “τρένο” των μονοθεσίων μετά την εκκίνηση, ενώ μερικές φορές, οι λάθος εκτιμήσεις οδηγών έχουν οδηγήσει σε τρομερά ατυχήματα, όπως για παράδειγμα το 1998 (David Coulthard) και το 2018 (Nico Hulkenberg).
Eau Rouge – Raidillon
Είναι ίσως η θρυλικότερη στροφή της Formula 1, το highlight της σεζόν. Όπως αναφέρεται και παραπάνω το όνομα της στροφής οφείλεται στο γεγονός ότι αποτελεί ένα γεφυράκι το οποίο περνάει πάνω από μεταλλικό νερό, το οποίο λόγω της σύστασής του έχει έντονο κόκκινο χρώμα. Η συγκεκριμένη στροφή, αν και αποτελεί κομμάτι και τις αυθεντικής διαδρομής, από το 1921, έχει αλλάξει πολύ κατά το πέρασμα των χρόνων.
Κατά την πρώτη χάραξη, τη δεκαετία του 1920, η στροφή Eau Rouge ήταν μια απότομη αριστερή στροφή που οδηγούσε σε μία δεξιά αναστροφή, εκεί που βρισκόταν το παλιό τελωνείο, στα σύνορα με τη Γερμανική Αυτοκρατορία. Ωστόσο, πριν το 1930 αυτή η στροφή επανασχεδιάστηκε, με την απόσυρση του τελωνείου και η Eau Rouge έγινε πολύ πιο γρήγορη, ακολουθούμενη από την επίσης γρήγορη δεξιά ανηφορική στροφή Raidillon. Σε μια φωτογραφία από το Grand Prix του 1952 μπορεί κανείς να διακρίνει από την κορυφή του Raidillon, το Eau Rouge όπως ήταν εκείνη την εποχή, καθώς και την παλιά χάραξη, που πλέον βρισκόταν εκτός της πίστας.
Με τα χρόνια, αυτό που θύμιζε περισσότερο chicane, απαιτώντας την έντονη επιβράδυνση των αυτοκινήτων, μετατράπηκε σε μία ανηφορική εναλασσόμενη στροφή αυξημένης τεχνικής δυσκολίας μεν, αλλά με τη δυνατότητα να την περάσει κανείς με πατημένο το γκάζι, χάρη και στην εξέλιξη της αεροδυναμικής των μονοθεσίων. Ωστόσο, η αριστερά-δεξιά-αριστερά μανούβρα που απαιτείται προκειμένου κάποιος να μπει στην ευθεία Kemmel που ακολουθεί γίνεται υπό πολύ αντίξοες συνθήκες. Όπως είχε δηλώσε ο Lewis Hamilton: “όταν μπαίνεις στην Eau Rouge νιώθεις όλα τα μέσα σου να πιέζονται προς τα κάτω και βγαίνοντας από τη Raidillon τα νιώθεις όλα να θέλουν να βγουν από πάνω”. Η υψομετρική διαφορά είναι περίπου 40 μέτρα, κάτι που με τις ταχύτητες που αναπτύσσουν τα σημερινά μονοθέσια μοιάζει περίπου σαν να ανεβαίνει κανείς έναν κατακόρυφο τοίχο.
Kemmel Straight
Η Kemmel Straight είναι μια ευθεία μήκους 770 μέτρων, με μια ελαφριά καμπύλωση, που όμως είναι εύκολο να την περάσει κανείς με φουλ γκάζι. Είναι η μεγαλύτερη ευθεία του σιρκουί και μία από τις δύο ζώνες DRS. Στο τέλος της ευθείας επιτυγχάνεται η μεγαλύτερη ταχύτητα της πίστας, με το ρεκόρ να βρίσκεται στα 316 χλμ/ώρα.
Les Combes
Η στροφή Les Combes είναι ένα ακόμα πολύ τεχνικό σημείο της πίστας. Από την maximum ταχύτητα στην Kemmel τα μονοθέσια επιβραδύνουν απότομα για να μπουν στη Chicane, όπου με πολύ γρήγορη εναλασσόμενη δεξιά-αριστερή στροφή πρέπει να αποκτήσουν και πάλι υψηλή ταχύτητα για τη μικρή ευθεία που οδηγεί στη μεγάλη αναστροφή της Bruxelles. Το όνομά της σημαίνει περιγραφικά “μικρή κλειστή κοιλάδα”, για τον τύπο του αναγλύφου που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από αυτήν. Είναι το πρώτο σημείο της πίστας που φεύγει από την αυθεντική της χάραξη. Αποτελεί το υψηλότερο σημείο της πίστας.
Bruxelles
Η Bruxelles είναι μια κατηφορική μεγάλη αναστροφή που απαιτεί πολύ καλό υπολογισμό του apex, ύστερα από έντονη επιβράδυνση. Σε συνθήκες βροχής, το ολισθηρό οδόστρωμα μπορεί να στείλει το μονοθέσιο αρκετά μέτρα έξω από τα αγωνιστικά όρια. Η επιτάχυνση είναι μια επίσης περίπλοκη διαδικασία, καθώς η διαφορά υψομέτρου επηρεάζει κατά πολύ τη συμπεριφορά του αυτοκινήτου. Ονομάζεται επίσης Rivage, λόγω της εγγύτητας στο ομώνυμο χωριό.
Speakers Corner – Turn 11
Η συγκεκριμένη στροφή, που δεν έχει επίσημο όνομα, αν και δε χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη δυσκολία, έχει την ιδιαιτερότητα ότι “ξεπροβάλει” αιφνιδίως μετά τη Bruxelles. Προφανώς οι πιλότοι γνωρίζουν την πίστα και είναι έτοιμοι για να την αντιμετωπίσουν, αλλά ο υπολογισμός για τη σωστή είσοδο σε αυτή δε μπορεί να γίνει παρά μόνο κλάσματα δευτερολέπτου μετά από την επιτάχυνση της εξόδου της Bruxelles. Ονομάζεται έτσι γιατί το μόνο σημείο από το οποίο μπορεί κανείς να έχει οπτική επαφή είναι το παλιό booth των σχολιαστών, ωστόσο έχει προταθεί να πάρει το όνομα του Jacky Ickx, Βέλγου βετεράνου οδηγού της Formula 1.
Pouhon
H Pouhon είναι ένα από τα πιο δύσκολα σημεία της πίστας, καθώς αποτελεί μια διπλή αριστερή στροφή πολύ μεγάλης ταχύτητας. Μετά από ελαφριά επιβράδυνση στην είσοδό της, τα μονοθέσια αναπτύσσουν ταχύτητα ως την έξοδο, με απαραίτητο τον υπολογισμό ενός διπλού apex, προκειμένου να μείνουν μέσα στα αγωνιστικά όρια του οδοστρώματος. Ωστόσο, η άσφαλτος που βρίσκεται στα δεξιά, δηλαδή στην εξωτερική πλευρά της στροφής, μειώνει την επικινδυνότητα που εμπεριέχει ένα πιθανό λάθος. Το όνομά της σημαίνει τη δυνατότητα να βρει κανείς νερό και αναφαίρεται στη φήμη του μεταλλικού νερού του Spa.
Fagnes – Campus
Η μεγάλη ταχύτητα που αναπτύσσεται στη στροφή Pouhon και μετά την έξοδό της, οδηγεί σε μια πολυ έντονη επιβράδυνση στη στροφή Fagnes, που είναι αρκετά επικίνδυνη γιατί αν και αποτελεί απλά μια δεξιά στροφή περίπου 90 μοιρών, ακολουθείται από τη γρήγορη αριστερή στροφή του Campus, η οποία στο εξωτερικό της έχει άμμο και ο χαμένος χρόνος από οποιοδήποτε λάθος μπορεί να είναι από καταστροφικός ως μοιραίος, αν κολλήσει το μονοθέσιο. Η ονομασία Fagnes αφορά απλά ένα τοπωνύμιο, ενώ το όνομα Campus αναφέρεται στην ύπαρξη του Campus Automobile δίπλα από την πίστα.
Stavelot
Η στροφή Stavelot είναι ουσιαστικά το σημείο που η καινούρια χάραξη της πίστας συναντάει και πάλι την παλιά. Πολλές φορές δε χρειάζεται καν επιβράδυνση, καθώς είναι μια αρκετά ανοιχτή δεξιά στροφή, ενώ το όνομά της αφορά το χωριό που βρίσκεται κοντά σ’εκείνο το σημείο. Από τη στροφή αυτή και μετά τα μονοθέσια ακολουθούν μια αρκετά μεγάλη διαδρομή χωρίς την παραμικρή επιβράδυνση.
Courbe Paul Frère
Η καμπύλη Paul Frère είναι κομμάτι της παλιάς χάραξης και όπως καταλαβαίνει κανείς εκεί αναπτύσσονται πολύ μεγάλες ταχύτητες. Το όνομά της το οφείλει στον οδηγό αγώνων και δημοσιογράφο Paul Frère, που είχε τερματίσει 2ος με Ferrari το 1956 και αρθρογραφούσε για το έντυπο Sport-Prototype. Η συμμετοχή του στο Grand Prix του 1956 ήταν 11η και τελευταία της καριέρας του.
Chicane – “Bus Stop”
Η τελευταία στροφή της πίστας είναι ένα πολύ απότομο chicane, που ονομάζεται Bus Stop καθώς εκεί βρισκόταν παλιά μια στάση λεωφορείου, όσα χρόνια η πίστα αποτελούσε κομμάτι δημόσιου δρόμου. Τις τελευταίες 2 δεκαετίες έχει σχεδιαστεί 2 φορές, αλλάζοντας την πορεία της από αριστερά-δεξιά σε δεξιά-αριστερά. Ωστόσο, το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό της είναι ότι απαιτεί πολύ καλό υπολογισμό της επιβράδυνσης μετά από τη μεγάλη ταχύτητα στο κομμάτι της παλιάς πίστας, προκειμένου να μπει κανείς σωστά στην πρώτη δεξιά στροφή, που είναι μεγαλύτερη των 90 μοιρών.
Ένας γύρος στο Spa
Ύστερα από την περιγραφή της πίστας, βήμα-βήμα, μπορεί κανείς να δει τα παραπάνω σε πραγματική κίνηση, ή έστω προσομοίωση, “από τη θέση του οδηγού”. Κάναμε ένα γύρο στο Spa με την RB16 στο παιχνίδι των Codemasters “F1 2020”, το οποίο διακρίνεται για την αναπτυγμένη φυσική του, που επιτρέπει μάλιστα στις ομάδες της Formula 1 να το χρησιμοποιούν πλέον ακόμα και για προσομοιωτή για τις ανάγκες αναγνώρισης της εκάστοτε πίστας από τους οδηγούς.
Προσομοίωση αγώνα
Αντίστοιχα, ετοιμάσαμε και μια προσομοίωση αγώνα, όπου μπορεί κανείς να δει σε κίνηση τα στιγμιότυπα των εικόνων που συνοδεύουν την παραπάνω περιγραφή. Ο αγώνας είναι ο μικρότερος δυνατός, δηλαδή 3 γύρων, ενώ οι καιρικές συνθήκες είναι αυτές που κατά μέσο όρο επικρατούν στο Spa το τέλος Αυγούστου, όταν και διεξάγεται το Grand Prix της Formula 1.
Τρέχοντας πάνω στην ιστορία
Τέλος, όλα όσα περιλαμβάνονται σ’αυτό το αφιέρωμα, μπορεί κανείς να τα απολαύσει σε ένα ιδιαίτερα διδακτικό βίντεο, με γύρους οδηγών στο Spa από το 1987 ως σήμερα. Μετά από αυτό, το μόνο που μένει είναι η αγωνία για το επόμενο θρυλικό Grand Prix, ίσως ακόμα και η αγορά εισιτηρίων για τις κερκίδες της πίστας των Αρδεννών ή ακόμα καλύτερα, μιας κορυφής στο πελώριο δάσος που την περιβάλλει!
Comments are closed.