Το βράδυ της 20ης Ιουλίου 1969 εκατομμύρια Αμερικανοί στήθηκαν μπροστά από τους τηλεοπτικούς τους δέκτες για να παρακολουθήσουν την ιστορία να καταγράφεται μπροστά στα μάτια τους. Το 1492, όταν ο Χριστόφορος Κολόμβος “ανακάλυπτε” την ήπειρο στην οποία ζούσαν, δεν υπήρχε ο τεχνικός εξοπλισμός για να καταγράψει αυτό το “πρώτο βήμα” σ’εκείνον που αποτελούσε τότε εξωτικό κόσμο. Ωστόσο, εκείνο το βράδυ, πρωί ή και απόγευμα της επόμενης μέρας σε άλλα σημεία του πλανήτη μας, όλοι ήταν βέβαιοι για τον προορισμό και για τη σημασία του κάθε “μικρού βήματος”.
Η βιντεοσκόπηση ενός τέτοιου άθλου της ανθρωπότητας έχει τη δική του ιστορία. Το καλό είναι ότι στο τέλος της υπάρχει το προϊόν της διαθέσιμο σε όλους εμάς σήμερα, που μπορούμε να το ξαναπαρακολουθήσουμε, ζώντας εκείνες τις στιγμές, γνωρίζοντας τη σημασία τους στην ιστορία της ανθρωπότητας ως σήμερα.
Το βίντεο ξεκινάει με εικόνα από τις κάμερες που ήταν τοποθετημένες πάνω στη σεληνάκατο, ώστε να καταγράψουν αυτή την ιστορική στιγμή. Ο Neil Armstrong κατεβαίνει σιγά σιγά τη σκάλα και κοιτώντας το έδαφος αναφέρει ότι αυτό αποτελείται από μικρούς μικρούς κόκκους, σαν πούδρα. Έτσι περιέγραψε ο πρώτος αυτόπτης μάρτυρας του σεληνιακού ρηγόλιθου την επιφάνεια που πρώτος αυτός πάτησε. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα επιχειρεί ένα μικρό βήμα, για να πει την ιστορική του φράση “ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα γιγάντιο άλμα για την ανθρωπότητα”.
Ακόμα κι αυτή η φράση ωστόσο έχει την ιστορία της. Η προφορά του Armstrong είναι τέτοια που άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο για το τι ακριβώς είπε. Αφού επέστρεψε ανέφερε ότι η φράση του ήταν “a small step for a man, a giant leap for mankind”. Ωστόσο, το αόριστο άρθρο της πρώτης πρότασης δεν ακούγεται καθαρά, με αποτέλεσμα να μην είναι σαφές αν είπε “για έναν άνθρωπο” ή “για τον άνθρωπο”. Δεχόμενοι όμως, ως ανθρωπότητα, την ερμηνεία του σ’αυτή τη φράση αποφασίσαμε να συμπεριλάβουμε το άρθρο, έστω μέσα σε εισαγωγικά!
Ο συνάδελφός του, Buzz Aldrin τον βοηθάει να μεταφέρει το πρώτο κομμάτι του υλικού και των εργαλείων έξω από τη σεληνάκατο για να κατέβει κι αυτός με τη σειρά του λίγα λεπτά αργότερα. Τα βήματα που φαίνονται στο βίντεο, βέβαια, μπορούμε να τα δούμε όλοι οι υπόλοιποι εκτός από τους αστροναύτες την ώρα που τα εκτελούσαν, καθώς ο εξοπλισμός τους δεν τους επέτρεπε να βλέπουν τα πόδια τους.
Μετά από περίπου μισή ώρα που διαρκεί αυτή η διαδικασία της κατάβασης το πλάνο αλλάζει και με μια μεταφερόμενη κάμερα μπορούμε να δούμε τα πρώτα πλάνα από την επιφάνεια της Σελήνης. Κατά τη διάρκεια της μεταφοράς της κάμερας φαίνεται η μικρότερη σε σχέση με τη Γη βαρύτητα, καθώς τα βήματα του αστροναύτη που τη μεταφέρει μοιάζουν περισσότερο με μικρά άλματα, μεγάλης ωστόσο διάρκειας. Από εκείνη την ώρα, λίγο πριν τα 40 λεπτά μετά την κάθοδο του Armstrong η κάμερα είναι στραμένη προς τη σεληνάκατο.
Στο 47ο περίπου λεπτό ξεκινάει η διαδικασία τοποθέτησης της αμερικανικής σημαίας. Οι αστροναύτες δυσκολεύτηκαν αρκετά να υλοποιήσουν αυτό το στόχο, καθώς το κοντάρι δε μπορούσε να διαπεράσει βάθος μεγαλύτερο από εκείνο των 15 εκατοστών, κάτι που έδωσε μια πολύ σημαντική ένδειξη για το σημείο στο οποίο προσεδαφίστηκαν. Κάτω από τους μικροσκοπικούς κόκκους στην πραγματικότητα βρισκόταν ένα πολύ σκληρό ηφαιστειακό υλικό (βασάλτης), που αποτέλεσε και τα δείγματα που μεταφέρθηκαν πίσω στη Γη.
Περίπου 1 ώρα μετά την έξοδό τους από τη σεληνάκατο βλέπουμε τους 2 αστροναύτες να έχουν ξεκινήσει τη συλλογή του υλικού με ένα ειδικό φτυάρι. Αμφότεροι είχαν περάσει αμέτρητες ώρες δοκιμών στη Γη για να εκτελέσουν με σωστό τρόπο τα υπερπολύτιμα για την επιστήμη πειράματα και τη συλλογή του σεληνιακού υλικού.
Στη συνέχεια, σε ένα μεγάλο κομμάτι του βίντεο δε φαίνεται κάτι ιδιαίτερο στο κάδρο. Οι δύο αστροναύτες απομακρύνθηκαν από τη σεληνάκατο για να τοποθετήσουν επιστημονικά μηχανήματα, το πρώτο εκ των οποίων ένα σεισμόμετρο. Τη στιγμή που αυτό το καθήκον είναι αναλάβει ο Aldrin, ο Armstrong επιφορτίστηκε με το να βρει τα καλύτερα δείγματα σεληνιακών πετρωμάτων, εξοπλισμένος με ένα γεωλογικό σφυρί.
Ωστόσο και μόνο η απόκοσμη εικόνα της σεληνάκατου και της αταλάντευτης από την έλλειψη ατμόσφαιρας σημαίας είναι ένα θέαμα που θα μπορούσε κανείς να “χαζεύει” και να μελετά για ώρες.
Είναι πραγματικό;
Η δημοσίευση του βίντεο μας δίνει τη δυνατότητα να απαντήσουμε και σε κάποια ερωτήματα που αφορούν τη γνησιότητά του, ερωτήματα που γεννούν κατά καιρούς θεωρίες συνωμοσιών για το αν πράγματι γυρίστηκε στη Σελήνη.
Προφανώς, η παρουσία των αστροναυτών στο φυσικό δορυφόρο της Γης υποστηρίζεται από την πληθώρα δεδομένων που συνέλεξαν όλες οι αποστολές του Apollo. Ωστόσο, έχει και μια σημασία να απαντηθούν και τεχνικά ερωτήματα που αφορούν την ίδια τη μαγνητοσκόπηση της στιγμής.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι η αυθεντική μαγνητική ταινία δεν είναι πια διαθέσιμη, καθώς καταστράφηκε από τις πολλές χρήσεις. Ωστόσο, το υλικό έχει διασωθεί, έχει ψηφιοποιηθεί και όπως μπορεί να δει κανείς είναι σήμερα διαθέσιμο σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Η κακή ποιότητα οφείλεται στο γεγονός ότι χρησιμοποιήθηκε μια κάμερα που τραβούσε 10 καρέ το δευτερόλεπτο, ενώ για την τηλεόραση χρειάζονται 25 με 30 καρέ, αναλόγως τη χώρα. Αυτή η κάμερα που χρησιμοποιήθηκε καταγράφει αυτό που ονομάζεται SSTV (Slow Scan Television).
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι το βίντεο ελήφθη με συμβατική κάμερα και στη συνέχεια έγινε slow motion για να φαίνεται ότι υπάρχει μικρότερη βαρύτητα. Ωστόσο, κάτι τέτοιο, λόγω της διάρκειας που είχε και η αναμετάδοση, δεν ήταν τεχνικά εφικτό εκείνη την εποχή, καθώς απαιτούνταν πολύ μεγάλη χωρητικότητα και τεχνητή δημιουργία νέων καρέ ώστε να μπορεί να υπάρχει φυσική κίνηση. Επίσης κάτι τέτοιο δε μπορούσε να γίνει ούτε με τη χρήση φιλμ, καθώς η ποσότητα του φιλμ που θα χρειαζόταν για ένα τέτοιο βίντεο ήταν επίσης τεράστια καθώς και η μετέπειτα επεξεργασία του υπεράνθρωπη.
Όσο αφορά τη σημαία, κάποιοι υποστηρίζουν ότι ανεμίζει λόγω της ύπαρξης ανέμου. Ωστόσο, η σημαία κυματίζει μόνο κατά τη διάρκεια της τοποθέτησης, λόγω των βίαιων κινήσεων και της ύπαρξης βαρύτητας. Πέρα από αυτό, αν υποθέσει κανείς ότι το σημείο είναι σε κάποια έρημο, εκείνη την εποχή (Ιούλης) το έδαφος που θερμαίνεται κατά τη διάρκεια της ημέρας θερμαίνει τον πιο ψυχρό νυχτερινό αέρα με αποτέλεσμα να δημιουργούνται θερμικά κύματα τα οποία θα φαίνονταν καθαρά στη βιντεοσκόπηση.
Όσο αφορά την προέλευση του φωτός, ένα έμπειρο μάτι μπορεί να διακρίνει ότι αυτό έρχεται από ένα σημείο που βρίσκεται αρκετά μακριά. Για την ακρίβεια το φως έρχεται από 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά, από τον ήλιο. Μικρές σκιές που μπορεί κάποιος να εντοπίσει, καθώς και το γεγονός ότι σκιερά μέρη είναι δυνατό να γίνουν ορατά, οφείλονται στη διάθλαση του φωτός, σε οποιαδήποτε επιφάνεια, το έδαφος, τη σεληνάκατο, τους ίδιους τους αστροναύτες.
Τέλος, κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Stanley Kubrick σκηνοθέτησε αυτή την ψεύτικη προσελήνωση. Η απάντηση σ’αυτό είναι ένα ανέκδοτο, για να ταιριάζει με τον ισχυρισμό: ο Kubrick ήταν τόσο τελειομανής που δε θα μπορούσε παρά να γυρίσει αυτή τη σκηνή μόνο στην πραγματική τοποθεσία που διαδραματίζεται!
Comments are closed.