Στην Publica αγαπάμε πολλά πράγματα, αλλά ένα από αυτά που λατρεύουμε είναι σίγουρα το διαμάντι που βρίσκεται ανατολικά των εκβολών του Αξιού, στις όχθες του Θερμαϊκού, στην έξοδο των Βαλκανίων προς το Αιγαίο, στο σταυροδρόμι των πολιτισμών της Δύσης και της Ανατολής. Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά ακόμα επίθετα με αντίστοιχους γεωγραφικούς προσδιορισμούς, όμως αποφασίσαμε καλύτερα να μαζευτούμε όλοι οι συντάκτες και να γράψουμε για την αγαπημένη μας γωνιά στην πόλη που τη φυσάει ο Βαρδάρης και κοιμάται κάτω από φώτα κόκκινα, όπως έλεγε κι ο ποιητής.
Αρχαία Ρωμαϊκή Αγορά για την Margi
Δύσκολο να αποφασίσω για ΜΙΑ μόνο αγαπημένη γωνιά στη λατρεμένη μου πόλη… Απολαμβάνω και χαλαρώνω με τη θέα από τα ψηλά, τόσο όσο γουστάρω τα παγκάκια στην αναγεννημένη Νέα Παραλία και το «χάσιμο» στον ορίζοντα. Ωστόσο, για έναν ακατανόητο λόγο μου ήρθε στο μυαλό ένα μέρος απ΄το οποίο περνάω πολύ συχνά, αποτελεί κομμάτι των βασικών διαδρομών μου για το κέντρο της πόλης, κι όμως κάθε φορά το παρατηρώ σαν να’ναι η πρώτη.
Κάθε φορά, με ήλιο, με συννεφιά, με βροχή, σε οποιοδήποτε φόντο, μου τραβάει την προσοχή χωρίς να με αφήνει να ξεκολλήσω το βλέμμα μου. Σαν να με μαγνητίζει… Σαν να με ταξιδεύει πίσω στο χρόνο, μεταφέροντας μια απίστευτη ενέργεια. Σαν να αποζητά από μένα να κάνω το γύρο του ξανά και ξανά, έτσι, χωρίς λόγο… για τη μαγεία…! Αυτό το ιδιαίτερο για μένα μέρος είναι η Αρχαία Ρωμαϊκή Αγορά, η οποία ξεπηδάει απ’το πουθενά μπροστά μου, μέσα από τόνους τσιμέντου και αναδεικνύει την ομορφιά και την αίγλη του παλιού.
Πύργος Τριγωνίου για τον Aegletes Coelispex
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη της οποίας το βασικότερο χαρακτηριστικό είναι η επαφή της με τη θάλασσα. Αυτή η επαφή της έδωσε χαρακτήρα, την προσδιόρισε ως σημαντικό πολιτιστικό και οικονομικό κέντρο και διαμόρφωσε τη μακρά ιστορία της. Είναι εκπληκτικό να βλέπεις τη Θεσσαλονίκη περπατώντας δίπλα από τη Θάλασσα, ή ακόμα και εν πλω, αλλά το πιο όμορφο σημείο της Θεσσαλονίκης, εκεί που η δική μου σαλονικιώτικη καρδιά χτυπάει πιο δυνατά, είναι λίγο ψηλότερα.
Το μεγαλείο της αρχόντισσας πόλης φαίνεται από τον Πύργο της Αλύσεως, που όπως έμαθα μετά από μια μικρή έρευνα, από ένα λάθος έχει μείνει γνωστός ως “Πύργος Τριγωνίου”. Έτσι όμως τον ξέρουμε όλοι και έτσι τον αποκαλούμε για να συνεννοούμαστε. Εκεί βλέπεις την πόλη να απλώνεται κάτω από τα πόδια σου, ακουμπώντας το υγρό ζωοποιό της στοιχείο. Οποιαδήποτε ώρα της μέρας, σ’αυτό το μοναδικό σημείο μπορεί να πλησιάσει επίπεδα μαγικής σκηνοθεσίας. Το μεσημέρι, που ο ήλιος φωτίζει μια πολύβουη πόλη κι εκεί ακούς από μακριά αυτό τον καθημερινό ίλιγγο. Το απόγευμα, που ο ουρανός παίρνει ένα χρώμα πιο βαθύ μπλε με τις ακτίνες του ήλιου να χτυπάνε το τείχος από την εσωτερική, δυτική του μεριά, καθώς και όλη την πόλη, δίνοντάς της ένα απίστευτο πορτοκαλί χρώμα. Το σούρουπο, που ανάβουν τα πρώτα φώτα, από το δρόμο που ανεβαίνει στα Κάστρα (Ελένης Ζωγράφου) μέχρι τη μύτη της Καλαμαριάς. Τη νύχτα, που η φωτισμένη πόλη φέγγει σαν αντανάκλαση του φεγγαριού δίπλα από το απέραντο μαύρο της θάλασσας, που πάνω του ξεχωρίζουν 2-3 βαπόρια. Το ξημέρωμα, με όλα τα χρώματα, μετά από κάθε νύχτα με το άρωμα της πόλης, που μπερδεύεται το τέλος με την αρχή, όπως το ξημέρωμα κάθε Πρωτοχρονιάς.
Ο αέρας της πόλης φυσάει δυνατά το άρωμά της σ’εκείνο το σημείο που όλες οι αισθήσεις δουλεύουν δυνατότερα. Στρατηγικό για την οχύρωσή της, αλλά το ίδιο στρατηγικό για να την ανακαλύψεις, δίπλα από τα Κάστρα και παρατηρώντας τη σε όλη της την έκταση, εκεί που το βλέμμα δε βρίσκει εμπόδιο, παρά μόνο η ανάσα σου. Εκεί, που επειδή στην πόλη που μεγαλώσαμε μάθαμε να είμαστε λίγο πιο ρομαντικοί, αν ήσουν ο μεγάλος μου έρωτας θα ήθελα για πρώτη φορά να σε φιλήσω.
Κήπος της Μουσικής για τον Adam West
Να σας πω κι εγώ για την Θεσσαλονίκη…
Αμέτρητες ομορφιές, αμέτρητες ιστορίες, χιλιάδες γεύσεις και αρώματα ,πολλά τα τραγούδια για τον Πύργο τον Λευκό και για αγάπες που πνιγήκανε στον Θερμαϊκό. Αυτό όμως που χαρακτηρίζει την πόλη είναι, αναμφίβολα, η θάλασσα και η παραλία της. Η παραλία της Θεσσαλονίκης διακρίνεται για την ποικιλομορφία της. Στα περίπου 6.5 χιλιόμετρα που εκτείνεται, υπάρχουν δεκάδες θεματικά πάρκα, μνημεία, πλανόδιοι μουσικοί ,φαγητά του δρόμου και λογής λογής ενδιαφέροντα θεάματα. Μέσα σ’όλα αυτά θα ξεχώριζα τον Κήπο της Μουσικής. Ο Κήπος αυτός, λοιπόν, διαμορφώνεται στον τριγωνικό χώρο που γειτνιάζει με το Μέγαρο Μουσικής (εξ ου και το όνομα του). Ο Κήπος φυτεύτηκε με δέντρα σε κανονικές αποστάσεις, αφήνοντας ένα τριγωνικό “ξέφωτο” φυτεμένο με γρασίδι, που περιβάλλεται από βαθμίδες αμφιθεατρικά διατεταγμένες. Ο χώρος προσφέρεται για μικρές υπαίθριες μουσικές εκδηλώσεις αλλά και για όλες τις άλλες χρήσεις που μπορούν να έχουν οι κήποι της Νέας Παραλίας. Πολλά βράδια θα βρείτε παρέες νεαρών εκεί πίνοντας τις μπυρίτσες τους να στήνουν αυτοσχέδιες υπαίθριες «συναυλίες». Ειδικά τα απογεύματα ο χώρος ντύνεται τα μωβ-ροζ-γαλαζο-πορτοκαλί του χρώματα κάνοντας την εικόνα του μαγευτική.
Ιδανικό στέκι για όλες τις ώρες φιλόμουσων, άλλα και αθλητικών τύπων (ενδείκνυται και ποδήλατο και τρέξιμο), για ζευγαράκια (νόμιμα και μη), καθώς και για όμορφες οικογενειακές βόλτες. Και τώρα που τα έγραψα, παίρνω το καφεδάκι μου και πάω να απολαύσω τον ήλιο να χάνεται πίσω από τον επιβλητικό Όλυμπο…
Πλατεία Χημείου για τον Guardian of the Gavlaxy
Σειρά μου λοιπόν να γράψω και γω για την αγαπημένη μου γωνία στην Θεσσαλονίκη. Πρόθυμα και χωρίς να δεχτώ καμία απειλή για την ζωή μου από τον προσφιλή συντονιστή της συγγραφικής ομάδας του αγαπημένου μας site.
Αφού απέκλεισα την γωνία του χωλ με την κουζίνα μου, ως μη αναγνωρίσιμη και το εξαίσιο παρκάκι στην συμβολή της Εγνατίας με την Κατσιμίδη λόγω έλλειψης φωτογραφικού υλικού, κατέληξα στην πλατεία Χημείου. Ναι, καλά διαβάσατε, την Πλατεία Χημείου. Ως γνήσιο τέκνο της Σχολής Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ, αυτή η πλατεία είναι το τελευταίο πράγμα που αντικρίζω κάθε πρωί πριν βυθιστώ στον ωκεανό γνώσεων. Είναι μια όμορφη και ιστορική πλατεία στο κέντρο της πόλης και μέσα στα Πανεπιστήμια. Ακριβώς μπροστά από το τμήμα Χημείας και απέναντι από το νοσοκομείο Γεννηματά. Η πλατεία έχει το διάσημο τσιμεντένιο σιντριβάνι στην μέση (με εξαιρετικής καθαρότητας νερά *sic*) περιτριγυρίζεται από δέντρα και απο τα κτήρια του Πανεπιστημίου. Στα παγκάκια της θα δείτε φοιτητές να κάθονται, κόσμο να απολαμβάνει τον απογευματινό ήλιο, αλλά είναι και χώρος εκδηλώσεων, τόσο πανεπιστημιακών, όσο και άλλων πολιτιστικών φορέων που την καθιστούν μια ζωντανή πλατεία στην καρδιά της πόλης.
Εσένα ποια είναι η αγαπημένη σου γωνιά στη Θεσσαλονίκη;
Be First to Comment